Vanavond was ik te gast bij een bijeenkomst georganiseerd door Movisie. Die had de Brabantse holebi- en transgenderorganisaties bijeengeroepen om te praten over versterking van de homobeweging in onze provincie.
De bijeenkomst was in een afgelegen zaal van Tilburg University (klinkt bespottelijk, maar zo staat het in koeieletters op de gevel). Aanwezig waren in elk geval vertegenwoordigers uit Eindhoven, Noordoost Brabant en Tilburg. En om eerlijk te zijn vond ik het niet zo’n inspirerende avond. Er hing wat spanning in de lucht en de heren plus één dame waren niet allemaal overtuigd van nut en noodzaak over de eigen schutting heen te kijken.
Was het dan allemaal negatief? Ik denk het niet. Er is in elk geval uitgesproken dat er onderlinge verschillen en verwachtingen zijn. Movisie, het kenniscentrum voor homo-emancipatie heeft goede ideën én heeft de expertise om projectvoorstellen te schrijven. Wellicht dat daar in de toekomst nog wat uitkomt.
Zelf ben ik meer van het aanpakken en mijn handen jeuken dan ook bij te veel negativisme. Waar een wil is, is een weg. Ik hoop dat de clubs die elkaar wél willen vinden snel de koppen bij elkaar steken om plannen te gaan smeden. Dan trek ik ondertussen ook mijn eigen plan en waarschijnlijk vinden we elkaar dan wel aan het einde van het traject.
Dat klinkt allemaal erg wollig. Het blijkt erg lastig om organisaties in beweging te krijgen. Helemaal als er sinds een tijdje ook concurrentie is en er oud zeer blijkt te zijn. Het mooie van Movisie was nu juist dat ze organisaties leren om beter te kijken naar hun ‘producten’ en de gebande paden te verlaten. Om met hun woroden te spreken, de tijd is voorbij dat het COC kan zeggen “Maar we hebben al een folder”. Je moet jezelf en dat wat je te beiden hebt ook goed verkopen. Die boodschap drong niet bij alle aanwezigen echt door merkte ik.
Had ik het eergisteren over homo’s als makke lammetjes, dat geldt ook hier weer. Omdat wij (even alle roze medemensen over één kam geschoren) niet voor overlast zorgen als er weer eens een COC-pand gesloten wordt na subsidiestop, kraait er geen politieke haan naar. Tegelijkertijd wordt er een veelvoud uitgegeven om jongeren van een semi-commercieel honk te voorzien (Talent Factory in Den Bosch). Daar is het geld dat gemeenten uitgeven aan homo-emancipatie en diti voorzieningen een scheintje bij.
En wij? Wij passen ons aan en laten ons niet horen. Nogmaals: Hoe lang nog? Mag het wat activistischer?
biseksueelEmbrace PinkhomoKay SachselesbischLHBTMovisiePeter DankmeijerSteef MertensTom Brouwerstransgender
Reageren?