Luid geschreeuw verderop het perron van U-Bahn Boddinstraße. In de verte zie ik een verwarde oudere man naakt op een bankje.
U-Bahn-agressie
Het was niet het eerste geval van agressie deze week. Misschien komt het omdat zeker in Kreuzberg en Neukölln een spanning hangt vanwege de oorlog in Palestina. Ik weet het niet. Feit is dat ik eerder deze week verstijfde toen op U-Bahnhof Kottbusser Tor een volbepakte vrouwelijke helft van een stel belaagd werd door wat leek op haar mannelijke partner.
Ze schreeuwde het uit, in het kort kwam het erop neer dat hij van haar af moest blijven en met rust moest laten. Na enkele minuten pakte een dappere jongeman de agressieveling beet zodat de vrouw het treinstel kon inrennen. Echter net voor het signaal en het bekende “Ensteigen Bitte” kon de man nog tussen de deur springen en ging dreigend tegenover haar staan. Beiden zagen er behoorlijk verward uit.
Nu mag Kottbusser Tor wel lieflijk worden afgekort tot Kotti, maar een oord van rust en reinheid is het allerminst.
Naakte man in U-Bahn
Luid geschreeuw verderop het perron van U-Bahn Boddinstraße. In de verte zie ik een verwarde oudere man naakt op een bankje zitten. Eromheen wordt druk geschreeuwd en gebaard naar de man. In het Turks, ik veronderstel dat de woest schreeuwende hittepetitten een naakte landgenoot hebben getroffen en het hun eer te na is dat zomaar te laten passeren.
Meerdere boze mannen staan om hem heen als twee omstanders zó kwaad worden dat ze de man bespugen. Stevige klodders fluim vliegen door de lucht en landen op het naakte lichaam.
Terwijl geen van de wachtenden op het perron iets onderneemt zie ik een gastje van een jaar of 15 één van de spugers wegtrekken bij de man.
Maar de woede jegens de blote man op het perron is zo groot dat hij telkens weer scheldend op de man toeloopt om nog een klodder te lanceren.
Zal ik op de alarmknop drukken? Ik besluit het te doen. Terwijl ik bedenk hoe ik dit in het Duits moet uitleggen hoor ik al een paar keer uit de alarmpaal een automatische stem zeggen dat ik nog enige tijd geduld moet hebben,. Ondertussen rijdt het treinstel het station in.
Hoe liep het af?
Hoe het afliep weet ik niet, ik ben ingestapt. Op de BVG-app zoek ik naar een manier om het voorval alsnog te melden maar ik strand tussen de brei aan telefoonnummers. Wil ik slechts mijn nare gevoel afkopen door het te melden? Eerlijk gezegd heb ik niet het idee dat er iets gedaan wordt met een melding. De politie is te druk bezig met het patrouilleren door Kreuzberg en Neukölln met busjes vol oproerpolitie. Plus: het aantal verwarde mensen dat in het luchtledige loopt te schreeuwen is groot.
Ook dit is een trieste werkelijkheid van Berlijn: een overheid die niet bij machte is om de meest kwetsbaarste inwoners een menswaardiger bestaan te bieden. De meeste Berlijners wenden – wellicht afgestompt – hun hoofd af.
