“Ik weet wel een leuk koffietentje”, aldus manlief. Vegan is in Berlijn nooit een probleem, dus ik volgde gedwee.

Vegan Cappuccino

We liepen een blokje om in Brunnenviertel in het stadsdeel Mitte. Manlief nam me mee op sjouw. Hoe werkt zoiets bij mij? Welnu: als hij het uitzoekt kan ik er blind op vertrouwen dat het goed zit. En dus vraag ik niet door. Even later liepen wij de redelijk strak vormgegeven zaak binnen.

Een prachtige vitrine met een massa aan zoetigheden, zelf aan te vullen met toppings en ander spul. Bij de espressomachine stond een pak Alpro No Milk dus dat zat alvast snor. Ik bestelde een Cappuccino met Pflantzenmilch en vroeg of ze ook vegan gebak hebben.

De bediening antwoordde niet eens lullig:

Alles wist vegan.

Daar stond ik dan: in een 100% vegan zaak vragen of men ook vegan gebak had. Het voelde best lullig. En zo moest ik ineens een keuze maken uit heel veel. Het smaakte best aardig, vooral de ‘no milk‘ verraste me, geen overbodige luxe het zo op het pak te zetten.

Een dag eerder waren we aangekomen na een – ook voor de poezen – goed verlopen reis. Toch best wel moe besloten we naar Koempul te lopen voor het avondeten. Een simpel bord nasi zonder ei (vegan is niet doorgedrongen tot de kaart, maar wel tot de keuken) smaakte nog nooit zo goed.