Rotterdam Pride 2019 was niet de fijnste editie, althans niet voor ons. Vrijdag bij de speed dates werden we overstemd door versterkte muziek. Zaterdag waaiden we met bamboetent en al bijna weg en werden we drijfnat.
Het kan ook niet elk jaar schitterend weer zijn, en over de weergoden heeft Rotterdam Pride niets te vertellen. Maar je kan er wel naar handelen, maar daarover verderop meer. Waar ik ook op terug wil komen, maar dat hoop ik komende week te doen, is de kwestie van de aanpassing van de regenboogvlag en de opvallende bijdrage van de voorzitter van COC Rotterdam hierin. En iets met Roze Leeuwen.
English First at Rotterdam Pride
Wat me voorgaande edities al opviel, maar dit jaar des te meer, was dat veruit de meeste communicatie in het Engels was. De uitleg en de teksten op de banieren bij de blikvanger bij Rotterdam Centraal die het motto van Rotterdam Pride 2019 uitbeeldde (House of Colours): allemaal in het Engels.
Als Rotterdam Pride ergens in slaagt, is het wel dat het doelgroepen bereikt die andere festivals en organisaties lastig bereiken: jongeren en mensen van kleur. Maar men mag wel oppassen dat de uitspraak van voorzitter Anita Nanhoe in het NRC van gisteren niet een holle frase wordt: “Rotterdam Pride is er voor iedereen”.
In de stad waar we willen dat iedereen Nederlands leert opdat je erbij hoort en mee kan draaien in de maatschappij, wordt je eigen taal weggedrukt door het Engels.
Ik ben ook niet gek hoor: Rotterdam is een internationale stad en we krijgen elk jaar relatief veel expats en internationale studenten aan onze bamboetent. Dat je die óók bedient vind ik een goede zaak. Let wel: óók.
Kritiek was er ook te lezen in het Rotterdam-katern van NRC: Gayfun:
Het programma ging over feestjes, borrels, drag queens en yoga voor sekswerkers. (…) Waarom heeft Pride van straatgeweld geen overkoepeld thema gemaakt?
Speed dates bij Rotterdam Pride
Leuk initiatief voorafgaand aan en na afloop van de CONFAB (conferentie) was het speed daten. Een laagdrempelige aanpak die met minimale inspanning maximaal resultaat zou kunnen opleveren.
U voelt em al aankomen… Ik nam de middagdienst voor mijn rekening en Marc de avonddienst. Om 12.00 uur werden de bezoekers verwacht en zaten we volgens afspraak allemaal klaar. Maar de voorgesprekjes met de presentatrice waren nog niet afgerond (zouden aanvankelijk telefonisch afgehandeld worden), en er was niet veel volk. En de mensen die er zaten, leken me van de organisatie.
In een vrijwel lege hal – waar inmiddels een zangeres en een gitariste aan het inspelen waren – begon de presentatrice rond 12.15 uur toch maar met haar praatje. Ze deed, écht waar, haar stinkende best. Al leek het voorgesprekje niet veel indruk te hebben gemaakt, want Untenu werd aangekondigd als organisatie die in Cambodja voorlichting geeft.
Ondertussen vermaakten we achter de tafel vooral elkaar. Tegen 12.35 liepen er wat mensen langs de tafel die ik pontificaal uitgenodigde te gaan zitten (weigeren was moeilijk), waardoor ik uiteindelijk drie gesprekjes heb gevoerd. De planning was 12 speed dates van elk 5 minuten.
Ondertussen was het optreden al begonnen (met geluidsversterker) en moest ik vanaf gesprek één elke zin drie keer schreeuwend herhalen. Tegen 12.45 uur werden bezoekers met zachte drang de grote zaal ingestuurd, zodat we om 12.50 uur weer zonder publiek zaten. Netto een half uur voor de speed dates.
Na afloop beaamde de presentatrice dat de versterkte muziek niet zo handig was. Dit zou om 18.00 uur niet meer gebeuren. Om 18.17 uur appte Marc me echter dat de muziek al aanstond. Het geluid voor het feest werd ingeregeld. Ook Marc kwam niet verder dan 3 gesprekken. Wel heb ik ’s middags nog 2 polsbandjes aan mijn buurvrouw van Rotterdam Sport verkocht.
Rotterdam Pride Festival
De weersvooruitzichten waren niet florissant. Maar de zaterdag zou ook af en toe zon brengen, zo was voorspeld. Er vielen al wat druppels en de wind zwol aan toen wij de bamboetent opzetten. Al snel ging het harder regenen, de buienradar bleek niet een betrouwbare voorspeller. We besloten de tent minimaal aan te kleden zodat we in geval van nood weer snel alles konden inpakken.
Maar er waren al folders en kaarten nat geregend, het tentzeil bolde op van de regen. En bij harde windvlagen hingen we in de bamboestaken om het zaakje aan de grond te houden.
De Pride March kwam in een plensbui (waar ze in Cambodja nog een puntje aan kunnen zuigen) het Schouwburgplein op en de deelnemers aan de tegendemonstratie – waarover later deze week meer – stonden te kleumen bij De Doelen.
Tussendoor brak af en toe de zon door, net genoeg om even op te warmen. En gelukkig kreeg ik diverse verwarmende knuffels van bekenden, maar het mocht allemaal niet baten. Bij elke hoosbui verzamelde het publiek zich onder de grote parasols die dienst deden als paraplu’s.
Er kon bij mij kennelijk geen lachje meer vanaf…
Kortom, het was geen vetpot. De jongeren die doorgaans de boventoon voeren op de zaterdag hebben toch al niet veel te verteren en geven hun geld liever uit aan bier dan aan een goed doel. Van de opbrengst kan Untenu we net één noodhulpverzoek inwilligen.
Niet nog een dag
Was het allemaal ellende? Nee natuurlijk niet. We hebben ook een paar leuke ontmoetingen gehad. Die Cambodjaanse vlaggen vielen kennelijk op. Een jonge vrouw kwam naar onze tent en vertelde dat ze vijf maanden in Phnom Penh had gewoond. En een jongen vroeg of dit Cambodjaanse vlaggen waren. Hij ging in april volgend jaar daarheen.
Er was een behoorlijke groep die hards die weer en wind trotseerde en trouw voor het podium bleef staan (en er tijdens een hoosbui op schuilde), genietend van muziek die wij niet herkenden als zodanig. Het zij hen gegund, maar het hoofdprogramma (misschien zie ik dat verkeerd) sluit zo wel enkele generaties buiten.
We besloten vanwege de voorspellingen voor zondag (méér regen, hardere wind en kans op onweer) om ons boeltje te pakken. Ik appte de verantwoordelijke van het festival of hij langs kon komen. Even later stond hij heel positief te vertellen dat het weer veel beter was dan voorspeld. Ik vroeg of het niet beter was om Family Pride af te gelasten, maar zover waren ze nog niet. Wij wel. Vanmorgen om 10.52 uur was Rotterdam Pride ook zover: het was niet verantwoord om het door te laten gaan. Iedereen kon vanaf dat moment de spullen ophalen.
Onze bamboetent lag toen gelukkig al een nachtje te drogen in de kelder.
Sander
30 sep 2019Vervelend dat het tegen heeft gezeten. Hopelijk lezen veel mensen dit en komt er een hoosbui los aan mensen met interesse in Untenu en de goede dingen die jullie doen, met hopelijk ook een financiele plensbui en een regen aan euro’s!