Het rookverbod wordt in Parijs strikt gehandhaafd. Resultaat: lelijke plastic afgedekte én gasverwarmde terrassen -kou lijden binnen.
Ik zou nog even terug komen op het rookverbod en hoe dat hier in parijs uitpakt. Om te beginnen heeft bijna elke kroeg, bistro of restaurant een over- en afgedekt terras, de zijkanten meestal met doorzichtig kunststof. Daaronder, maar soms ook gewoon in de buitenlucht staan of hangen terrasverwarmers die branden op gas.
Men stookt de buitenlucht dus een beetje op. Wat dat aan fossiele brandstof kost en aan CO2 oplevert laat zich raden. Maar binnen, waar je als verstokte niet-roker natuurlijk gaat zitten, is het blauwbekken geblazen. Dat komt niet omdat er niet gestookt wordt – al staat de verwarming vaak niet hoog, maar omdat rokers en personeel af en aan lopen naar buiten. Buiten wordt ook bediend en passant vergeet men vaak de deur achter zich dicht te trekken.
Het is in elk geval een vreemde gewaarwording als je door een straat loopt en het buiten bij vlagen aangenaam warm is. Wanneer je naar binnen gaat kom je de kou weer in.
Nu weet ik dat een gemeente als ‘s-Hertogenbosch nooit zulke lelijke tenten permanent in het stadsgezicht wil hebben, dus dat zal zo’n vaart niet lopen.
