Dit is poes Truus, naar ik aanneem zaliger. Twee jaar geleden kwam ze tegen haar gewoonte in niet meer thuis.
En toen na een zoektocht en navraag ze na een paar maanden nog niet terug was hebben we Benno & Juultje in huis genomen. Ik vond deze foto gisteren toen ik oude berichten aan het ‘pimpen’ was. Bij dit bericht (Benno & Juul, 20 januari 2007) wordt Truus genoemd en gisteren heb ik daar de foto bijgeplaatst.
Truus was een gestoorde kat en achteraf snappen we nog niet dat we juist háár uitkozen in het Rotterdamse dierenasiel. Ze moest met handschoenen aan en een handdoek opgepakt worden en gromde als een wild beest.
We zijn aan haar nukken gewend geraakt, als ze weer eens blies haalden wij onze schouders op en een seconde later was ze het weer vergeten. Totdat ze op een dag plotseling in mijn benen hing na een onbestemd gegrom. Na wat consultaties van dierenarts en poezenfluisteraar (“probeer eens een weekje alleen maar rauw runderhart te voeren”) is Truus uiteindelijk aan de prozac gegaan. En dat hielp.
In Vinkel, op het platteland bloeide ze helemaal op, ging ze erop uit en kon zonder de prozac. Ze tolereerde zelfs een tijdje onze hond. Totdat ze waarschijnlijk een keer niet goed uitkeek bij het oversteken.
Dierenhuisdierenkaterkattenpoespoezenprozac
Reageren?