Ron van Zeeland

Terwijl er over de grens werk aan de winkel was, gebeurde me vrijdag wat me al een tijdje niet was overkomen: over mijn eigen grens gegaan. Gevolg: twee dagen meer slapen dan wakker. Inmiddels rustig aan weer begonnen met noodzakelijk werk voor de stichting, en de rubriek ‘ondertussen in Cambodja’.

Eigen grens

Als alle seinen op rood staan, dan toch doordenderen. Ik kan dat. Gelukkig ben ik het meestal voor, maar nu was ik ziende blind. Niet dat ik me de luxe kon permitteren, want het einde van de maand betekende de kwartaalafrekening met Untenu’s coördinator in Cambodja, en hij had nét de eerste kandidaat-stagiair aangemeld. De eerste scholingsaanvraag lag ook nog te sudderen.

Dat de weeknieuwsbrief er bij inschoot nam ik maar even op de koop toe, sommige zaken moesten eerst afgehandeld worden. En bij Untenu was daar dit weekeinde ook nog het eerste concept-Jaarrekening 2018. Ik neem het dus één voor één en doe het kalmpjes aan.

Eten over de grens

E n toen bleek er plots tóch een Cambodjaans restaurant te zijn in Nederland. Niet geheel toevallig in Breda. Eén van de plaatsen waar een grote groep Cambodjanen neerstreek. De naam Soksabbay betekent zoiets als: ‘Alles goed?’ of ‘Hoe gaat het?’. De volkskrant had er een mooi artikel over, klik hier. 

Ondertussen over de grens, in Cambodja

Het bijpraatblog over Cambodja stond al klaar, maar voeg ik hier maar in.

Badplaats Sihanoukville wordt inmiddels gemeden door niet-Chinese toeristen vanwege de Chinese bouwwoede. Maar ook in het Kampot (en eerder las ik ook al in Battambang) staan Chinese investeerders voor de deur of hebben ze met behulp van de Cambodjaanse overheid al veel grond in handen gekregen.

Het lijkt verdomd veel op wat de Fransen eerder in IndoChina (Vietnam, Cambodja, Laos) deden en de Nederlanders in Indonesië. Maar dan grondiger, én onder het mom van ‘investeringen’ en ‘ontwikkelingshulp’. Zodat ze elke beschuldiging van kolonialisme kunnen weerleggen. Nu ook onder de aandacht van de Nederlandse pers, zie hier het artikel in de Volkskrant van vorige week.

Otress Beach, Sihanoukville, 2013. Ook in 2017 was het hier nog paradijselijk, want een half uur tuktukken vanuit het centrum van de stad. Inmiddels rukken de Chinese hotels en casino’s op.

Ook nieuws over de relatie Cambodja-EU. Een EU-delegatie was in Cambodja om besprekingen te voeren over de nakende intrekking van de Everything But Arms-regeling. De Cambodjaanse regering deed haar best om de mensenrechten- en politieke situatie te bagataliseren (zie Phnom Penh Post).

De premier-dictator deed ook nog een duit in het zakje, en maakte weer eens duidelijk dat hij en alleen hij de lakens uitdeelt. Hier nog een bron, Aisia Nikkei. Radio Free Asia bericht nog dat de vakbonden de EU wel snappen, maar tegelijkertijd bevreesd zijn voor de effecten van intrekking van EBA.