Nog één keer de uitzending van Paul de Leeuw over mijn gedwongen vertrek uit Delfshaven in 1999 na anti-homo-incidenten.
Het was een bijzondere ervaring, soms was het lastig om mijn lach in te houden – ondanks het onderwerp. Voor mijn neus lagen twee dode fazanten, waarmee De Leeuw op een zeker moment (niet in dit fragment) gek ging doen. Zie verder ‘Dossier Delfshaven‘ op dit blog.
DelfshavendiscriminatiegeweldholebihomoseksualiteitislamMarokkaanse jongerenMarokkanenmoslimsmulticultureelpaul de LeeuwRon van ZeelandStedenTurkenTurkse jongeren
Reageren?