Twee dagen in Kampong Cham geweest, de stad heeft een ‘Angkoriaanse’ Boeddhistische tempel. En een hypermodern verkeerslicht. Jammer dat er weinig verkeer was.
Het was een hele zit met die rotheup op een brommert van Soeung naar Kampong Cham-stad. Maar eerst heb ik nog Chen Ming meegemaakt. Daarover morgen meer. Ik ben blij dat de laptop het wifisignaal van de overbuurman weer oppikt zodat ik foo’s heb kunnen opladen.
Kampong Cham (de hoofdstad van de gelijknamige provincie) ligt aan de oever van de Mekong, die hier indrukwekkend groot is. Het is op het eerste gezicht een std als andere Cambodjaanse steden. Niet heel erg groot, wel uitgestrekt met weinig hoogbouw en daartussen veel groen. Toch is het de derde stad van Cambodja, geteld naar het aantal inwoners.
Het herbergt een aantal tempels, waaronder één hele oude uit de Angkortijd. Wat er nog van resteert in elk geval. Er is veel bij- en aangebouwd. Ik liep langs een bewaker die wakker schrok van me. Ik moest betalen, twee dollar maar liefst. En eenmaal binnen werd ik meteen door een oud mannetje benaderd die zich niet liet afschrikken door mijn ‘Atee aukun bong‘ (Nee bedankt, mijnheer). Hij deed me dus toch zo’n gepunnikt armbandje om, waarna ik hem maar een halve dollar heb gegeven.
Wat restte van de Angkoriaanse tempel was niet zo heel erg veel. Zie hieronder de foto’s van vandaag. Navigeren door met de muis over de foto te gaan en op de pijlen die links en rechts verschijnen te klikken:
Kampong Cham, fotoset op www.flickr.com/ronvanzeeland.
Ik zit er eigenlijk aardig doorheen wegens ernstig slaapgebrek, dus ik laat het er even bij. Morgen meer.
Reageren?