Nadat voor mij het hiv-vaccinatieproject stopte werd ik ziek. Morgen start ik weer met de hiv-remmers, maar voor nu geldt: rust.
Na het zien van Karin Spaink op televisie durf ik nauwelijks te zeggen dat ik ziek ben. Toch maar even een kort blogje om te melden dat er deze week weinig van schrijven komt. Gewoon geen puf, mijn lijf (en dus ook mijn geest) wil ff niet echt. Balen, want morgen is de eerste fractie van het nieuwe jaar en daar was ik graag bij. Dit gaat voor, helaas. Vandaag trouwens de eerste pillen sinds het stoppen met het Hiv-vaccinatieproject weer binnen. Viel mee, maar één van die pillen kan wat klachten geven in het begin, daarom is er een insluipschema van veertien dagen.
Hiv-vaccinatieproject: ziek
(blog 20 januari 2008)
Omdat ik donderdag al het vermoeden had dat er meer loos was, ben ik naar de huisarts gegaan, hij vermoedde een bacteriële infectie aan de luchtwegen. Als ik koorts zou blijven houden moest ik aan de antibiotica. De koorts bleef en werd hoger, zaterdag naar de huisartsenpost. Maar de arts wist ook niet meer, wel een recept voor antibiotica meegekregen. ‘s Middags bleef er niets meer binnen, zelfs van een paar slokjes water moest ik overgeven. Ik heb de huisarts van de huisartsenpost kunnen overtuigen dat ik naar het Erasmus MC wilde. Meteen naar Rotterdam vertrokken en na vijf uur onderzoeken en foto’s nemen (en veel wachten), was de oorzaak bekend. Voorhoofdholte-ontsteking. De hoge koorts werd mede veroorzaakt door het starten met de hiv-remmers.
Ik hoefde niet te blijven en nu gaat het gelukkig wat beter, het eten en de pillen blijven erin. Voorlopig dus even rustig aan. Wanneer ik puf heb zal ik het blog weer op gaan starten. We hebben wel in de rats gezeten en het was absoluut goed dat ik naar Rotterdam was gekomen volgens de internist. Mijn grote angst was dat mijn lage weerstand door die hoge koorts nog verder weg zou zakken met alle gevolgen van dien. Dat was het voor nu, later misschien meer.
