Eeuwige discussie in hiv-land: hetero’s met hiv voelen zich niet huis bij activiteiten omdat homo’s veruit in de meerderheid zijn. Is dit erg?
Eén van de weinige restanten van wat eens het trotse Ron Wichmanhuis was, is de wekelijkse eetavond voor mensen met hiv. Ik zeg mensen, want het staat open voor iedereen met hiv. Toen de organisatie uit het pand aan de Mariastraat moest vertrekken kon men bij het Rotterdamse COC terecht.
Een mooi gebaar, maar daar doemde het aloude probleem weer op: hiv is geen exclusieve homoziekte en hoe bereik je de heteroseksuele medemens als je zoiets bij een homobelangenclub organiseert? Moeten homo’s activiteiten voor hetero’s met hiv organiseren?
Hetero’s met hiv: minderheid
De praktijk leert dat dat inderdaad een taaie kwestie is. Procentueel maken homomannen nog altijd een bovengemiddeld deel uit van de populatie mensen met hiv. Homomannen zijn al gewend naar speciale activiteiten en clubs te gaan, iets wat voort komt uit het feit dat je af en toe elkaar opzoekt uit gezelligheid danwel veiligheid. Kortom, maak je niet druk over de seropositieve homoman, die komt wel (nog een opdracht om de werkelijke behoefte onder deze groep te peilen, maar dat vergt een artikel op zich).
In het Ron Wichmanhuis was het al een regelmatig terugkerende kwestie. Door de aard van de zaak zijn er veel homomannen acief in de Hiv-Vereniging en bij alles wat je organiseert voor de brede doelgroep is een hoge opkomst van homomannen te verwachten. Niet alleen is tweederde van de hiv-patiënten homo (-man), homo’s waren al gewend zich te organiseren. Toen aids opkwam was er al een infrastructuur waar de hiv-beweging naadloos op aansloot. Bijna naadloos dan, want er waren ook hetero’s met hiv. Maar, al die homo’s wil een heteroman wel eens afschrikken.
Laat ik vooropstellen dat het van groot belang is om zoveel mogelijk mensen te bedienen en het een plicht is van een belangenvereniging om ook die groepen binnenboord te krijgen die moeilijk te benaderen zijn. In dit geval gaat het dan niet enkel om heteromannen, ook vrouwen en mensen met hiv uit andere windstreken dan de onze zien we veel te weinig. De laatste groep maakt 40% uit van de hiv-positieven. Je mag aannemen dat dat aandeel in een stad als Rotterdam groter is gezien de samenstelling van de bevolking.
Hiv-borrel Rotterdam
Sinds twee maanden is er in Rotterdam een fantastisch nieuw initiatief ontstaan dat al vanaf de eerste keer in een grote behoefte lijkt te voorzien: een maandelijkse hiv-borrel. Maar, u raadt het reeds: het is voornamelijk een nichtenfeest.
Wederom was het COC Rotterdam zo gastvrij om deze avond te faciliteren. Dat kan meegespeeld hebben in het feit dat 90% van de bezoekers uit homo’s bestaat. Nu de geluiden weer opkomen dat we toch wat moeten ondernemen om de heteroseksuele medemens te bedienen kan ik het niet laten hier wat van te vinden.
Want wat dreigt er nu? Een klein clubje homomannen met hiv is opgestaan om aansluitend op de wekeleijkse eetavonden, één keer per maand die borrel te organiseren. Een maandelijkse routine is handig te onthouden, zo houd je er de loop in. De mannen vonden het ook belangrijk om de borrel in de bar op de begane grond te houden, niet weggestopt en onzichtbaar op de eerste verdieping. Chapeau, want we hoeven ons nergens voor te schamen.
Terzijde nog even dit: hier hinkt de organisatie wel op twee gedachten, want er is een geheime facebookpagina opgezet zodat niemand hoeft te zien dat je het hebt. Het zal vast in een behoefte voorzien.
Terug naar gisteravond, waar ik weer veel langer dan gepland bleef plakken. Zo gezellig was het. Maar toen ik aan het eind van de avond in gesprek kwam met één van de organisatoren hoorde ik dat men overwoog om eens per maand in De Gouverne (voorheen LantarenVenster) een avond te organiseren met film, speciaal bedoeld om hetero(mannen) iets te bieden. Dat zou dan ten koste gaan van de maandelijkse borrel die dan ook tweemaandelijks zou worden georganiseerd.
Hetero in homoland
Daar gaan we weer dacht ik. Het valt te prijzen dat vanuit de ene groep actief nagedacht wordt hoe de andere binnengehaald kan worden, maar ik vrees dat hier het kind met het badwater wordt weggekieperd. Ik hoop dat ik ongelijk krijg, maar ik vrees dat die heteromannen toch weer afgeschrikt worden door de iets meer dan gemiddelde aanwezigheid van hun homoseksuele soortgenoten. En geheid dat die wel komen opdraven, al waren het maar de mensen van de organisatie.
En wie zijn dan de dupe? Juist, de gasten die van de eerste avonden een succes hebben gemaakt door hun hoge opkomst. Een geslaagde maandelijkse avond dreigt zo om zeep te worden geholpen omdat de heteromannen de horde van het COC niet durven te nemen. Het wordt hoog tijd dat die heren daar eens overheen groeien en als het echt een probleem voor ze is (waar ik wel iets bij kan voorstellen), wat let hen om zelf het initiatief te nemen om wat leuks te organiseren? Ik wed dat ze op alle steun van de Hiv-Vereniging kunnen rekenen. Zelfs van ons, de minderheid die alleen op deze plek de meerderheid vormt: de homomannen.
Of zouden we af moeten van het idee dat we altijd de brede doelgroep in één keer kunnen of moeten bedienen? Ik denk dat er dan voor de heteroseksuele mensen met hiv nog minder te beleven valt. Feit is wel dat de achtergronden en leefpatronen van de diverse groepen in hiv-land nogal van elkaar verschillen. Dat leidt soms ook tot andere behoeften. Zoals de behoefte om je af en toe tot je ‘eigen’ groep te beperken om je eigen specifieke problemen te bespreken. Ik begrijp dat een onderwerp als bijvoorbeeld anale kanker de heteroman niet echt aanspreekt. Om maar eens een zijstraat te noemen.
aidsCOCheterohivhomoRon WichmanRon WichmanhuisRotterdam
Hiv borrel 010
1 februari 2014Hey Ron, wat leuk dat je dit onderwerp aansnijdt hier.
De tweede Hiv-borrel was ook naar onze smaak een succesvolle avond! Hoewel we ons best doen om een zo breed mogelijk publiek te krijgen valt het niet mee om iedereen samen te krijgen.
Een van de manieren om het zo laagdrempelig mogelijk te houden is het vrijblijvende karakter van de avonden… We hebben geen thema of gespreks avonden, maar alles is bespreekbaar.. We vragen geen entree en hebben in ons team mannen en vrouwen als aanspreekpunt.
Zelf ben ik een van de initiatiefnemers van deze borrel en ik wil toch e.e.a. uitleggen.
Ten eerste was het uitgangspunt van de borrel 1 x per twee maanden, met eventueel een uitbreiding naar 1 x per maand als er voldoende animo zou zijn… we vinden het na twee avonden nog te vroeg om daar al een beslissing over te nemen.. hoewel we heel erg blij zijn met de opkomst (gisteren telden we meer dan 40 bezoekers)
Wat betreft de filmavonden is het de bedoeling om deze, bij voldoende animo, 1 x per twee maanden of kwartaal te organiseren. Alle films zullen op een of andere manier een link met hiv hebben. We proberen hiermee hiv zichtbaarder te maken voor iedereen, dus hopen we daar een gemêleerd publiek aan te trekken.. de films zijn voor iedereen toegankelijk en na afloop zal er gelegenheid zijn een borrel te drinken in de foyer van de Gouvernestraat..
Wat betreft de geheime Facebook pagina kan ik zeggen dat deze is ontstaan omdat veel van onze bezoekers niet aan de grote klok willen hangen wat hun status is om verschillende redenen. Het feit dat dit noodzakelijk blijkt te zijn om onze bezoekers te bereiken neemt niet weg dat ook wij graag zouden willen dat de stigma’s rond hiv niet langer de openheid van hiv-patienten zouden belemmeren..
Wat ons betreft zijn en blijven de avonden open voor iedereen die hiv heeft of er in zijn/haar leven mee te maken heeft. Zoals je zelf al aangeeft bestaat de groep mensen met hiv hier voor het overgrote deel uit homo-mannen dus zullen zij ook het sterkst vertegenwoordigd zijn, so be it!
We hopen dat je ons blijft bezoeken en we staan altijd open voor suggesties!
janny
1 februari 2014Viel mij ook op de Wereld Aids dag dat het voornamelijk een homo gebeuren was. Verder is het altijd in de Randstad, hier in Zeeland is helemaal niks, niet voor hetero vrouwen noch voor senioren. Gelukkig ontmoet ik in mijn vrijwilligerswerk voldoende mensen en ik heb geen tijd om hier ook nog eens dit soort dingenop te gaan zetten. Naar bar of dans avonden ga ik niet want met medicijnen past geen alcohol en dat dronk ik toch al niet.
Reina
1 februari 2014Zolang er publiekelijk bot gezegd wordt dat mensen die moeite hebben met homo´s er achterlijke en middeleeuwse ideeën op nahouden denk ik dat er wel behoefte blijft aan een plek waar anders geaarden en andersdenkenden bij elkaar kunnen komen. Respect voor iedereens mening of overtuiging kan blijven zolang iets je niet opgedrongen wordt, want dan gaat het tegenstaan en haak je af. Een hetero dating event lijkt me een prachtige gelegenheid, want je moet ook wel een tweede reden hebben om bij elkaar te komen – net als homomannen elkaar ook niet opzoeken om alleen over hiv te praten, maar hun ogen zeker open houden. Activisme of de behoefte om elkaar op te zoeken als gelijkgestemden in een veilige omgeving zoals dat bij homo mannen bestaat is nu eenmaal niet a priori bij een geïnfecteerde hetero (man of vrouw) aanwezig. Een willekeurige vereniging van mensen met een chronische aandoening is niet bij voorbaat iets waar je je even lekker bij aansluit, behalve als je er iets vindt wat je zoekt. Iedere patiëntenvereniging heeft moeite om migranten te bereiken omdat ziekte in veel culturen iets is waar je niet over praat en al zeker niet iets waarop je je verbindt met anderen. Waar behalve hiv ook homoseksualiteit hetgeen is waar de homomannen zich dan op verbinden ontbreekt een tweede verbindende factor bij de hetero’s met hiv. Als je dan op een bijeenkomst bent waar vooral homomannen het prima met elkaar hebben, dan voel je je al snel niet echt deel van de groep, zeker niet als je toch al moeite had met homoseksualiteit (want ja, er zijn nu eenmaal mensen met hiv die dat hebben, die het ontmoeten dan liever uit de weg gaan). Hoe moeilijk is dit nou om te begrijpen? Dus… ik denk zeker dat er ook behoefte blijft aan andere bijeenkomsten waar hetero’s de initiatiefnemers en organisatoren zijn. En dan maar hopen dat die steun om dit soort dingen te organiseren er dan ook daadwerkelijk zal zijn, want het zal heus wel met vallen en opstaan gaan. Behalve minderheid in aantal (60% van de geïnfecteerden in Nederland is homoman,al dan niet afkomstig uit Nederland, 75% van al die mannen is homo en 20% van het totaal is vrouw) is er ook nog eens een hele grote diversiteit in origine, leeftijd, etc. Het is heel duidelijk nog lang geen “groep” waar we het over hebben.