De afgelopen week weinig tijd en nog veel minder puf gehad om iets te schrijven voor dit weblog. Kort overzicht vanaf 30 maart: in Brussel voor hiv-vaccin De Bruine Ster in Heesch.
Eerste vergadering Provinciale Staten
Afgelopen vrijdag de eerste echte vergadering van Provinciale Staten (PS) meegemaakt. Hoewel de agenda wel wat vuurwerk beloofde, was het vooral een lange zit waarin de hoofdtaak van de Statenleden vooral bestond uit beleefd luisteren, afgewisseld met theepauzes op het Wapenveld. Het Wapenveld is de ruimte onder de trappen, voor de monumentale ingang van Statenzaal. De SP bracht tijdens het vragenuurtje een voorstel in over ‘Tienduizend zakdoeken’ van Heddy Lester. Nog voor het onderwerp aan de orde kwam waren alle fracties al zo enthousiast dat ze hun steun uitspraken. Jammer dat Albert Verlinde de SP niet het krediet gaf door bij Boulevard te melden: “Ik ken wat mensen bij de provincie en nu is alles goedgekomen.” Een beetje kort door de bocht, maar dat was de strekking. Iedereen weet wie hij kent bij de Provincie, maar uit die hoek kwam het initiatief dus niet… De voorstelling is vanaf juni te zien in Nationaal Monument Kamp Vught.
Ik zat er na de drukke week goed doorheen. En er stond nog een scholing over de WMO van COC Nederland op de planning. Die heb ik afgezegd, ik moest even aan mezelf denken. ’s Morgens een oude archiefkast gekocht via Marktplaats. We kwamen terecht bij een man die anti-kraak woonde in de polder bij Nijmegen. Hij bleek nog wat nuttige informatie voor me te hebben uit de tijd dat hij (hoe toevallig) als biologische tuinder bij een zandwinninglocatie woonde.
Na de middagdut waren mijn ouders binnen, opgehaald door Cees, uitgenodigd mee uit eten te gaan. En zo eindigde een lekker dagje lui doen, zonder al te veel te ‘moeten’. Nou ja, er moest genoeg, maar dat heb ik een paar dagen uitgesteld.
En zo zijn we dan al weer bij de dinsdag beland, want bij de zondag en de maandag stonden twee grote rode kruizen. Bijkomen. En dat was geen overbodige luxe. Ik heb gemerkt dat ik toch weer te hard van stapel ben gelopen en daar betaal ik dan de prijs voor. Dinsdagochtend heb ik me door de beroemde Taxihopper naar Den Bosch laten brengen. Ik ging voor het eerst sinds jaren naar een oude vriendin, die ik enkele weken geleden toevallig weer ontmoette. Ze heeft heel veel voor me betekend in de periode van mijn coming out. Het was gelukkig als vanouds en het deed om goed om te zien dat het goed met haar ging.
Hiv-vaccinatie Brussel
’s Middags ben ik daar door Cees opgehaald om naar Brussel te gaan. Omdat we anders op woensdag te vroeg moeten vertrekken om op tijd in het ziekenhuis te zijn, gaan we een dagje eerder. In Brussel weer een heerlijke zak friet gegeten, zoals je ze alleen maar daar kan krijgen. Heel ongezond, maar heel erg lekker!
Woensdag naar het Algemeen Ziekenhuis Brussel. Cees (die vandaag 41 werd) rijdt er zonder navigatiesysteem naar toe. We zijn weer aan de vroege kant, des te eerder kunnen we weer naar huis. Gelukkig is Rita weer de verpleegster van dienst. Ik denk niet dat ze het leest, maar ik heb echt bewondering voor mensen als Rita. Ze regelt de hele afdeling van de dagverpleging en kan duizend dingen tegelijk, bij wijze van spreken dan, zonder het menselijke aspect uit het oog te verliezen. Het is gewoon een schat. Zoals gewoonlijk moest er eerst weer een lading bloed afgetapt worden, en evenals de vorige keren stroomde het bloed allengs langzamer, totdat het laatste buisje druppelsgewijs werd gevuld. De injecties vielen mee dit keer en anderhalf uur na de laatste prik konden we vertrekken.
We besloten op de terugweg in Den Bosch nog even naar ons nieuwe huis te gaan kijken. Nou ja, huis… Naar de bouwput. Wel bijzonder om alles van begin tot eind mee te maken. Eenmaal thuis arriveert de familie al snel om Cees’ verjaardag te vieren. Hij stortte zich bij binnenkomst op het cadeautje, zo nieuwsgierig had ik hem gemaakt. Ik had in tegenstelling tot andere jaren, dit keer een origineel cadeau bedacht. Hij mag vier uur lang proefrijden op een motor. En dat had hij echt niet verwacht!
Dan komen we aan bij de donderdag. Ik begin toch weer wat last te krijgen van lichte bijwerkingen en op de plek van de injecties ontstaan rode gevoelige bultjes. De bijwerkingen bestaan uit een hangerig, bijna grieperig gevoel met opvliegers. Niet fijn, deze avond gaan we naar een voorstelling van Pieter Derks in De Pas in Heesch. Geen idee wat we gingen zien, behalve dat het een nieuw cabarettalent zou zijn.
Bruine ster
We kwamen binnen, moesten langs een stel luidruchtige jongeheren en belandden uiteindelijk naast het groepje. Vóór ons zat een ander homostel, en voor de rest was het een typisch Heesch’ publiek. We zaten nog niet of vier heren naast ons vonden het nodig luid en duidelijk naar twee meiden voor hen te roepen dat ze van een zaalvoetbalteam waren die bijeenkwam in Gaycafé de Bruine Ster in Lith (kan ook een ander klein dorp geweest zijn). Vanaf dat moment hoefde ik die hele voorstelling eigenlijk al niet meer. Mijn directe buurman deed zo nadrukkelijk zijn best niet zó over te komen als wij (snapt u het?) dat hij bij mij de verdenking op zich laadde juist wel fervente bezoeker van de bruine ster te zijn.
Vandaag, vrijdag, komen de laatste makelaars langs. Ons huis moet in de verkoop. We hebben nog tijd genoeg, maar hoe eerder we zekerheid hebben, hoe liever. Dus: wie interesse heeft in een mooi huisje met zeer grote tuin in het buitengebied, doch centraal gelegen, die meldt zich maar!
