Nog even over het geloof. Vandaag schenkt de Volkskrant aandacht aan het afscheid van kardinaal Simonis en trekt heel andere conclusies dan onze commissaris der koningin.
De kop luidt: ‘Kil afscheid kardinaal Simonis‘. En verder heet het ‘Alleen de laatste brokstukken van katholiek Nederland gaven zaterdag acte de présence.’
Ik heb zelf ooit nog eens gedemonstreerd tegen de kardinaal. Ik was nog jong, net uit de kast en de kardinaal had voor de KRO-radio gesteld dat katholieke huiseigenaren homo’s mochten weigeren als huurder. Het COC deed hem een proces aan, wat de homobelangenclub verloor. Maar er werd dus ook voor het bisschopelijk paleis gedemonstreerd. In het donker, met fakkels en spandoeken.
Hieronder nog wat citaten uit het artikel, dat je hier in zijn geheel kunt lezen.
De katholieke gevestigde orde is in de jaren dat Simonis de scepter zwaaide marginaal geworden. Er waren zaterdag nog twee katholieke ex-premiers (Lubbers en Van Agt), maar heel weinig notabelen uit wat er over is van het katholieke bedrijfsleven of van katholieke organisaties. De katholieke bewindslieden op Buitenlandse Zaken, Economische Zaken en Verkeer en Waterstaat waren er niet.
Tijdens een eucharistieviering in de St. Catharinakathedraal die eerder op de dag werd gehouden, erkende Simonis zelf dat de kerk honderdduizenden gelovigen is kwijtgeraakt. ‘De secularisering die ik van meet af aan als een ‘ontgoddelijking’ heb ervaren, is als een vloedgolf over ons heen gekomen. Die constatering klinkt somber, maar is mijn inziens eerlijk en realistisch.’
