Folsom Europe was een belevenis om mee te maken. Clementia stond met andere Zusters als vrijwilliger aan de toegangspoorten en kwam veel bekenden tegen.
Folsom?
Wat is Folsom Europe eigenlijk? (snel antwoord, klik op de link) Iets met fetisj dat wist ik wel. Wat ik ook wist: vrienden en kennissen die tot de leerscene horen zag ik jaar naar jaar naar Berlijn afreizen om erbij te zijn. Dit jaar vroegen diverse Zusters of ik ook bij Folsom aanwezig zou zijn. Omdat mijn officiële toetreding tot het Berlijnse Haus Sankta Melitta Iuvenis (OSPI) me min of meer verplicht af en toe te manifesteren, was dit een uitgelezen kans.
De regels van Haus Sankta Maria Iuvenis schrijven voor dat wanneer een Zuster die migreert vanuit een ander huis, deze eerst een aantal maanden door het leven gaat als novice, maar wel de zusterdracht mag blijven dragen (novicen dragen een witte sluier). Dit was dus mijn eerste manifestatie als Novice Clementia.
Wat doen de Zusters op Folsom?
De Zusters doen net als vele anderen vrijwilligerswerk voor Folsom. Zo vind je bij iedere toegangspoort minstens twee Zusters of Novicen die collecteren voor de vrijwillige toegangsbijdrage. Gezien mijn energiegehalte was ik zo wijs me voor één dienst aan te melden en verder ook geen activiteiten bij te wonen. Dat bleek een verstandige keuze, zeker gezien wat na afloop gebeurde.
Ik had de middagshift, samen met de Poolse Gardist Ayden – met wie ik vorig jaar ook al de afwasdienst deed tijdens het Adventscafé. Gewapend met nu wel de juiste schmink, besloot ik het over een andere boeg te gooien. Mijn snor bleef staan en maakte ik oranje met glitters, een oranje glitterhart op mijn voorhoofd en ook de ogen lukten beter dan voorheen. Menigeen zal het nog een wonderlijk gezicht vinden, maar al met al voelde ik me meer zuster-onder-de-zusters dan eerder. En voor wie dit de eerste confrontatie is: het witte gezicht symboliseert de dood en de felle kleuren symboliseren het leven. Elk Zusterhuis heeft zijn eigen basisdracht, waarbinnen Zusters naar hartelust kunnen variëren.
Andere Zusters, zoals Zuster Daphne hierboven, deden presentaties op een podium. Weer anderen waren aanwezig bij afgeleide evenementen. Voor elk evenement waar de Berlijnse Zusters participeren wordt een appgroep gemaakt met de vrijwilligers van dienst. Wat ben ik blij dat ik zuinig ben geweest op mijn lijf, want alleen al van de energie van anderen werd ik bijna moe: De ene avond om 23.00 uur afschminken om de volgende ochtend in de appgroep te lezen dat de Reisegruppe Wedding unterwegs is.
Wat overigens goed is, heen- en terugreizen worden gemeld met foto’s zodat we van elkaar weten waar we zijn, mocht er wat gebeuren. Daarom heb ik het incident in het trapportaal ook maar gemeld.
Overrompelend
De meeste mensen uit de LHBTQIA+gemeenschap zijn wel eens tegen een leerman of een drag queen opgelopen. En dat er meer fetisjen en voorkeuren zijn is wel bekend. Maar de schaal waarop de vrijheid gevierd werd op Folsom om in extremis te zijn wie je bent, zonder schaamte of stigma, dat was heel bijzonder.
Daarom hier ook geen opsomming van wat ik allemaal gezien heb, want lijkt het al snel op aapjes kijken. De verscheidenheid was gewoon mooi om te beleven.
Nu wist ik dat er aardig wat bekenden waren afgereisd naar Berlijn en enkelen daarvan passeerden ‘mijn’ toegangspoort. Enkelen kenden Zuster Clementia al, maar er waren ook mensen die ík herkende. Dat was leuk, want men had geen idee. De Nederlanders pik je er meteen tussenuit. Uiteraard als je ze onderling Nederlands hoort spreken, maar ook als ze je in het Duits of Engels antwoordden was het duidelijk te horen. Ik schiep er wel genoegen in hen een ‘fijne avond’ te wensen om hun blikken te zien.
Met reizen, schminken en afschminken erbij was ik 8 uur onderweg. Het was de inspanning weer meer dan waard. Volgende halte: Adventscafé in december, waarna ik hopelijk weer Zuster Clementia ben. Over de volledige naam ga ik nog eens goed nadenken, want de hilarische dubbelzinnige namen die ik her en der zie, daar steekt Clementia Maculanda ‘bleekjes’ bij af.
