#ElectionsKh

Vandaag gingen de stembussen open in Cambodja en dat betekende dat het land weer 2 dagen op zijn gat lag: iedereen stemt daar waar hij/zij geregistreerd staat en dus vindt er een ware volksverhuizing plaats. Áls men al ging stemmen. #ElectionsKh is de hashtag vandaag.

#ElectionsKh

Of iedereen zou gaan stemmen was nog niet zo evident omdat de verboden oppositiepartij CNRP had opgeroepen tot een boycot. Een lage opkomst zou de legitimiteit van de ongetwijfeld gemanipuleerde uitslag – en dus het gezag van Hun Sen – ernstig doen afnemen. Het zomaar posten van een foto van je schone, inktloze vinger vergezeld van #ElectionsKh  kan je al in de problemen brengen. Een kritisch geluid over een lage opkomst ook.

Vandaag hoorde ik uit eerste hand dat sommige bedrijven (ja zelfs ook Chinese) hun personeel dat met ‘schone handen’ op het werk verschijnt een paar dagen salaris mag inleveren. 

Omgekeerd kan het ook. Een financiële prikkel zorgt voor ledenaanwas bij de heersende partij CPP, voor veel volk bij verkiezingsbijeenkomsten, en ook voor een hogere opkomst. Allerlei bedrijven geven kortingen op toegangsbewijzen of andere waar op vertoning van je zwartgeïnkte vinger. 

Dan zijn er nog de verlengstukken van het regime die zich tegenwoordig vrije media noemen, die de hele dag halleluja typen over de hoge opkomst. Ze zijn de enige media nog, maar gelukkig is het volk niet dom en neemt het hun berichten met een korreltje zout.

Stemmen tellen

Een kennis van me heeft gestemd, maar heeft wel het stembiljet ongeldig gemaakt. Hij heeft een maandsalaris verdiend aan het bijwonen van allerlei partijbijeenkomsten en werd vandaag uitgenodigd om aanwezig te zijn bij het tellen der stemmen. Hij zag dozen met (zijn schatting) 1000 á 2000 lege stembiljetten staan. Dat belooft een stevige uitslag voor Hun Sen com suis.

En inderdaad: de eerste berichten van het inmiddels ook door het regime gecontroleerde National Elections Committee (NEC) laten niet alleen een heel hoge opkomst zien (stijgt nog met het uur, maar inmiddels al ruim boven de 80% en een eclatante overwinning voor de CPP van Hun Sen: in de getelde districten allemaal boven de 72%.

Buitenlandse waarnemers

Dit alles onder het toeziend oog van buitenlandse waarnemers die vooral bestaan uit obscure extreem-rechtse partijen uit o.a. Europa. Dat leidde tot het behoorlijk objectieve artikel in de South China Morning Post, zie hier. Eerder blunderde de NOS al door te melden dat Hun Sen steeds meer dictatoriale trekken vertoont. Het stond er echt. Onder welke steen ze de afgelopen 33 jaar hebben gezeten weet ik niet, maar noem me een land met werkelijk vrije verkiezingen die 33 jaar dezelfde heersende partij en premier opleveren, ik denk niet dat het lukt. Voor een beter verhaal wenden wij het hoofd wat meer westwaarts naar de aloude maar oerdegelijke Auntie, de BBC. De oude tante doet niet alleen kond van de verkiezingen maar geeft ook achtergronden bij het nieuws, lees het hier.

Militairen in de straten

In de straten van Phnom Penh is meer militaire aanwezigheid, zo hoor ik van vrienden. En alhoewel de mensen niet gek zijn, zijn velen wel murw geslagen door het geweld en de dodelijke slachtoffers die aan het regime worden toegeschreven. 

Veel politieagenten zijn de afgelopen maanden plots gestationeerd én als kiezer geregistreerd in kiesdistricten waar de serieuze oppositie de laatste keer dat die mee mocht doen een goed resultaat behaalde. Kortom, het wordt een eentonig verhaal. Als hij zijn positie met list en bedrog weer heeft bestendigt zal Hun Sen de touwtjes wel weer wat laten vieren is mijn verwachting. 

Kom je nog wel naar Cambodja nu?

Dat vroeg een vriend van me. Een gewetensvraag natuurlijk. De vraag is ook of ze me ooit in de smiezen krijgen en tegen zullen houden. Maar tot die tijd ga ik gewoon met een toeristenvisum het land in en blijf ik komen. Ik weet dat het voor veel mensen heel ontmoedigend is als mensen zoals ik niet meer naar Cambodja gaan. Het voelt alsof ze in de steek worden gelaten.

Tegelijkertijd ben ik me er heel erg van bewust dat ik geen politieke adviezen moet geven. Ik kan wel meerdere kanten belichten en mensen bepalen zelf of ze bijvoorbeeld thuis blijven of gaan stemmen. Of ze echt hun stem uitbrengen of het stembiljet ongeldig maken. 

En ik brand mijn vingers helemaal niet aan het aandragen van een oplossing van het conflict. Het enige wat ik meegeef is dat het volk de enige partij is die hier een eind aan kan maken. En dat ik hoop dat het zonder al te veel bloedvergieten gebeurt.

ChinaCPPdemocratiedictatuurelectionsKhHun Senverkiezingen