De hoofdredactie van het Brabants Dagblad weet het al: het onderzoek naar de gevolgen voor de volksgezondheid van de intensieve veehouderij komt er. En het gesteggel over wie dat zal betalen moet ophouden. Zowel de provincie als de sector is rijk genoeg om die vijf ton op te hoesten.
Weer een argument erbij wat ik zelf niet bedacht had: in de vee- en vleessector gaan miljoenen om, waarom de sector dit onderzoek niet zelf laten betalen? Op één punt moet ik de hoofdredactie van onze krant gelijk geven, het gesteggel over wie zal betalen moet ophouden. Daarom heb ik daar oo keen einde aan willen maken, maar dit werd niet gesteund door CDA, VVD en PvdA in Provinciale Staten.
Wie de commentaren in de krant schrijft staat er nooit bij, maar een vermoeden heb ik in dit geval wel. Er is maar één journalist die zoveel van het onderwerp afweet. Voor wat het waard is, ik voel me wel gesteund door het commentaar:
COMMENTAAR
Mensen en varkensHet heeft veel te lang geduurd, maar er komt dan toch een onderzoek naar de gezondheidsrisico’s van de intensieve veehouderij. Het is onbegrijpelijk dat in de 35 jaren dat de intensieve veehouderij in Brabant een probleem is, nooit naar de risico’s voor de omwonenden is gekeken. Dat gebeurde zelfs niet toen enkele jaren geleden in het kader van de reconstructie van het buitengebied locaties (LOG’s) werden aangewezen voor grote stallen. De overheid heeft op dit punt haar taak op schromelijke wijze verwaarloosd. En dat terwijl op andere terreinen snel en uitgebreid kennis werd verzameld. De effecten van intensieve veehouderij op de natuur zijn tot achter de komma onderzocht. Wij weten precies wat ammoniak en mest doen met bossen, met hei, met waterplanten. Om de gezondheid van de dieren te verbeteren worden miljoenen verslindende onderzoeksprogramma’s opgezet en prestigieuze symposia georganiseerd. Een gezonde veestapel – al dan niet voorzien van een overdaad aan antibiotica – levert immers direct euro’s op. En dus mag onderzoek geld kosten.
De woorden ‘bacteriën’, ‘verkeersoverlast’ en ‘fijnstof’ kwamen niet in het provinciale LOG-woordenboek voor. Dat veranderde pas toen verontruste omwonenden van toekomstige concentratiegebieden druk gingen uitoefenen, geholpen door de Brabantse GGD die ook wel wat eerder wakker had mogen worden.
Onderzoeksrapporten hebben de neiging in de onderste la te belanden, maar dat mag nu niet gebeuren. De resultaten kunnen niet vrijblijvend zijn. Dat geldt voor alle partijen. Wanneer blijkt dat de gezondheidsrisico’s te verwaarlozen zijn, dan moeten omwonenden zo eerlijk zijn om hun bedenkingen bij te stellen. Andersom moet de overheid de voorwaarden aanscherpen die gesteld worden aan nieuwe én oude concentratiegebieden van varkens en pluimvee.
Gesteggel over wie het onderzoek moet betalen is volstrekt onnodig. In de intensieve veehouderij gaat zo ontzettend veel geld om dat de benodigde half miljoen voor dit belangrijke onderwerp een schijntje is. De provincie zit goed genoeg bij kas om dit project in zijn geheel te kunnen financieren.
Overigens heb ik vandaag (na mijn beoordelingsgesprek en na het fractie-overleg) een gesprek met SP-Eerste Kamwerlid Eric Smalink over het gezeondheidsonderzoek.
Verder interessant nieuws in de voortgaande soap over de ontvankelijkheid van bezwaarmakers tegen provinciale plannen. Het zit Gedeputeerde Staten (GS, dagelijks bestuur) niet mee. Nu zijn omwonenden van megastallen in Diessen (zie hier en ook hier) én de stichting Bont voor Dieren (in een zaak tegen een enrtsenfokker) door de rechter ontvankelijk verklaard. Hun zaken mogen dus doorgaan bij de rechtbank. Spannend hoe dat af gaat lopen.
boerenBont voor DierenDiessenfijn stoffijnstofgeitenintensieve veehouderijkippenLNVmegastallenmilieubewegingMRSAnertsenPaul Rüppschapenvarkensvolksgezondheid
Reageren?