Voor het eerst in jaren vakantie gevierd tijdens het politieke seizoen. Niet mijn gewoonte, maar je hebt ook rekening te houden met je partner. Voor het eerst ook naar Azië. We begonnen en eindigden onze reis in Bangkok, wat nog spannend was op het laatst, vanwege de overstromingen.
De reis heeft zoveel indruk gemaakt op me. De warme mensen, de landen, de sfeer, de omgangsvormen, dat ik ook voor het eerst niet echt terugverlangde naar huis. Sowieso een raar gevoel, aangezien dat huis nadat we het te koop hadden gezet (om hierna vanwege mijn heupproblemen gelijkvloers te gaan wonen) binnen enkele weken verkocht was en we na thuiskomst direct op zoek moeten naar een andere woning.
Tot zover deze bijzaak, want in Zuidoost Azië zijn bijna overal waar we kwamen mensen van huis en haard verdreven door overstromingen. Daarover per reisdeel meer, maar omdat onze aankomst en v vertrek al ver van tevoren vastgelegd waren (namelijk Bangkok), konden we niet bevroeden dat we aan het eind in de problemen zouden kunnen komen.
Bangkok
Vandaar dat ik het begin en het einde samenvat in één blog. Bangkok dus. Gigastad van 15 miljoen inwoners. Stad van toeristen, zakenleven, uitgaan en sekstoeristen. Je ziet het allemaal, maar gelukkig hebben we ook meer gezien dan dat. De mooiste belevenis was dan ook de fietstocht die we maakten onder begeleiding van een lokale gids (www.covankessel.com). Als doorsnee toerist kom je niet snel buiten de gebaande paden. Op de fiets met die gids wel. Dwars door de verborgen stegen van Chinatown, op de fiets door een overdekte markt. Je stopt bij bijzondere plekken en door de wateroverlast die er begin oktober al was fiets je geregeld door het water, loop je over smalle plankjes. Niet altijd comfortabel, maar wel met de mensen die dat alle dagen beleven.
Wat opvalt in zo’n stad is de enorme energie die je ervaart (dat geldt ook voor de andere bezochte grote steden). Bedrijvigheid alom, iedereen probeert zijn of haar kostje bij elkaar te schrapen. Wat me nog mee opviel was hoe men aankijkt tegen mensen die ouder zijn. Als homo (sorry heteromensen) kom je soms op een laagdrempelige manier in contact met de lokale bevolking. In het homo-uitgaansleven bijvoorbeeld of op netwerksites als Grindr. En sociale verschillen bestaan wel, maar in een homodiscotheek loopt alles door elkaar. Voor Grindr is een telefoon met internet nodig, dus daar tref je de mensen die meer te besteden hebben.
In beide gevallen zijn we op die manier op plekken gekomen en heb ik mensen gesproken die ik anders nooit zou treffen. Zo spraken we een jonge hoogleraar. En een VN-medewerker die ingevlogen was om Thailand met raad bij te staan vanwege de overstromingen (en hoor je van de wrijving tussen nationale en provinciale overheid over de aanpak ervan). Voor een politicus altijd interessant, want dit is de kiem van de politieke onrust in Thailand: de bevolking van de hoofdstad kiest anders dan de overige bevolking waardoor de regering een andere politieke kleur heeft dan de provincie. Als de regering vervolgens in de ogen van de inwoners van de grote stad te weinig doet tegen het dreigende watergeweld, dan ligt hier een potentieel conflict. Dit terzijde.
Voor de plekken die ik bezocht viel me dus ook op dat je als niet meer piepjong persoon niet direct afgeschreven bent, waar hier je houdbaarheid soms al met 35 jaar verstreken lijkt. De nieuwsgierigheid en openheid ook naar de westerse bezoeker die zich in hun wereld waagt. Iets waarvan je hier nog maar kunt dromen.
Bangkok Art & Culture Centre
Kortom, het was niet alleen letterlijk warm, maar ook figuurlijk een warm bad. Verrassend was de kunst die we zagen in het Bangkok Art & Culture Centre, Thailand. We bezochten er de jaarlijkse tentoonstelling van jonge talenten. Dit jaar werden geen eerste prijzen uitgereikt, wat des te nieuwsgieriger maakt, want voor zover ik het artistiek kan beoordelen, het leek van hoge kwaliteit.
Wel erg veel verering van de koning door middel van de kunst, maar dit was uitgelokt door een wedstrijd voor kunstenaars door een bank. De koning is – als je sommige schilderijen mag geloven – ook verantwoordelijk voor de overvloedige oogsten. Maar in een politiek verdeeld land is hij ook een verbindende figuur, zij het met een bijna heilige status.
Overstromingen
Aangezien onze laatste dagen ook in Bangkok gepland waren (inclusief vluchten vanuit Hanoi en vanuit Bangkok naar huis) hielden we de berichtgeving goed in de gaten. Het thuisfront moest geregeld gerustgesteld worden, die kregen steeds verontrustender beelden te zien. We registreerden ons ‘voor het geval dát’ bij de Nederlandse ambassade, maar ook in het laatste telefoontje met het hotel werd ons verzekerd dat het centrum gewoon bereikbaar was.
Nederland gaf geen negatief reisadvies dus we besloten het er op te wagen. We bleven maar twee dagen, maar het was duidelijk dat de situatie met de dag nijpender werd voor de inwoners. In de winkels was steeds minder voedsel en geen drinkwater meer te koop. In het hotel werd de dagelijkse uitgifte van flesjes drinkwater ook gestaakt en overal zagen we gebarricadeerde winkels. Met zandzakken of met inderhaast gemetselde muurtjes. De tweede dag overstroomde ook het tweede regionale vliegveld en bleek (achteraf) ook een negatief reisadvies verstrekt te zijn. Ook de KLM bleek al vanaf de 22e oktober tickets om te boeken, toen wij die dag belden kon er niets.
Maar goed, wie nooit een risico neemt in het leven maakt ook weinig mee (daarover later meer) en we zijn tenslotte veilig thuisgekomen.Wezensvreemd was het wel om te zien hoe het toeristisch vermaak volop doorging. De terrassen zaten vol al was er wel minder volk op de been bij de straatmarkten. Eenmaal thuis lazen we in een mail van de hoogleraar dat Bangkok langzaam vol water stroomde. Wij op tijd weg, maar in gedachten bij de mensen daar.
Reageren?