Wat te doen met de PVV(‘ers)?

Bij mijn kandidaatstelling had ik voor het eerst in mijn leven echt zin in een tweede termijn. Niet meer van voren af aan beginnen, maar het klappen van de zweep al een beetje kennen heeft zijn voordelen. Waar ik als een berg tegenop zag was de politieke omgang met de PVV en haar trawanten (ze hebben immers geen leden).

Ik moet helemaal niets hebben van hun extreem-rechts gebral en stemmingmakerij ten koste van minderheidsgroepen. Er gingen dan ook stemmen op om een uitgestoken hand te weigeren. Ook mijn hoofd maalde nog steeds. Maar ik werd afgelopen donderdag bij de installatie van Provinciale Staten door mijn eigen brein ingehaald. Nota bene met het PVV-fractielid met de beruchtste reputatie. En ik had het pas door toen het gebeurd was: ik had een uitgestoken hand beantwoord met de mijne.

Ik ben blijkbaar zo geprogrammeerd dat mijn hersens slechts één passend antwoord hebben op een uitgestoken hand, en dat is dat gebaar vriendelijk beantwoorden. Ergens wel mooi van mijn hersens, maar met een ander deel van mijn brein had ik vervolgens ruzie. Want degene die ik zojuist de hand had geschud vertegenwoordigde iets waar ik van walg.

Zo heeft een Haags PVV-gemeenteraadslid ooit voorgesteld om mensen met hiv verplicht te laten tatoeëren boven hun geslachtsdeel. Niet bepaald verfijnd, noch effectief in de strijd tegen verspreiding van het virus (maar dat hoef ik hier niet uit te leggen).

Weer een ander wilde streng optreden tegen homobosjes. Dat ook daar de nuance in het betoog ontbrak behoeft geen uitleg.

Tot nu toe spelen niet-westerse allochtonen en moslims de hoofdrol in de permanente haat-campagne van de PVV om mensen bang te maken voor een probleem dat niet zo groot en bedreigend is als Wilders doet voorkomen. Ik ben er geenszins gerust op dat het bij die groepen blijft, al is dat op zich al voldoende reden om alert te zijn.

Laten we het eens bij Noord-Brabant houden. Daar pleit de PVV serieus voor  een hoofdoek- en halalvleesverbod op het provinciehuis en een moratorium op moskeeën. Dat niemand hardop riep “En de kerken dan?” verbaast me nog altijd. Niet dat het ene slechte voorbeeld bestreden moet worden met het andere, maar wellicht biedt het mogelijkheden tot ontmaskering van hun ideeën.

Waarom vechten tegen de grofweg 50 moskeeën die Brabant telt terwijl er ook minstens zoveel kerken staan waar god-weet-wat gepredikt wordt waar ik evenmin warme gevoelens van krijg? Waarom imams en moslima’s in het verdachtenbankje zetten terwijl ze niet meer doen dan gebruikmaken van hun grondwettelijke rechten terwijl anderzijds steeds meer verhalen naar buiten komen van katholieke geestelijken die zich vergrepen aan kinderen?

Ik dwaal af. Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet. Da’s een mooi uitgangspunt dat ik ga hanteren richting de PVV en haar volksvertegenwoordigers. Ik wil fatsoenlijk behandeld worden. Een uitgestoken hand wordt dus beantwoord met een hand. Beleefd en meer niet.

Als er in mijn ogen haatdragende onzin uitgekraamd wordt kunnen ze repliek verwachten. En meer niet. Socialiseren is voor mij echt een brug te ver. Dat doe ik wel met aardige VVD’ers en mensen van andere partijen. Maar PVV’ers zullen eerst persoonlijk publiekelijk afstand moeten doen van discriminerende ideeën alvorens ze vriendjes met me kunnen worden. Beleefdheid volstaat tot die tijd.

discriminatieextreem-rechtsfacsismefascismehivhoofddoekjekatholiekkerkmoskeeënmoslimspolitiekpriestersPVVRooms-Katholoek