Toch een volkslied voor Brabant?

De gekte over het volkslied voor Noord-Brabant neemt steeds grotere vormen aan. 21.000 handtekeningen op een webpagina is een stevig signaal volgens onze fractievoorzitter Nico Heijmans, die het onderwerp op de agenda van de commissie Bestuur & Middelen van 14 september wil plaatsen.

Dit na een uitgebreid e-mail-verkeer tussen verschillende fractieleden en telefonisch overleg met enkelen, waaronder ondergetekende. Mij is gevraagd of ik kon leven met een voorstel zoals in onderstaand persbericht is weergegeven. Omdat ik mijn eigen mening mocht blijven ventileren, ook hier, vond ik het prima. Al heb ik nog steeds mijn bedenkingen. Eerst maar eens het persbericht en daaronder mijn bescheiden mening.

Socialistische Partij wil definitieve keuze voor of tegen volkslied.

De statenfractie van de Socialistische Partij wil dat er in de commissievergadering Bestuur en middelen openbaar gesproken wordt over een definitieve keuze voor een volkslied en als er gekozen wordt voor een volkslied op welke wijze er dan besloten zal worden welk lied het zal worden.

Eerder is door Gedeputeerde Staten met instemming van Provinciale Staten besloten af te zien van een Brabants Volkslied vanwege te beperkt draagvlak. Voor de SP-fractie was dat tot nu toe reden de invoering van een Brabants Volkslied af te wijzen.

Nu echter massaal stemmen in Brabant opgaan onder de bevolking om toch een volkslied in te voeren en daarbij gekozen zou moeten worden voor het lied “Brabant” van Guus Meeuwes, is de SP-fractie van mening dat de politiek op zijn minst dit geluid vanuit de bevolking moet bespreken.

In de commissievergadering zal de SP-fractie het volgende standpunt innemen:
De keuze voor wel of geen volkslied is bij uitstek een zaak waarbij de mening van  de bevolking doorslaggevend zou moeten zijn. Ook wat betreft de vervolgkeuze welk lied het zou moeten worden zou aan de Brabantse bevolking moeten worden overgelaten. Wat is er mooier dan een volkslied te laten kiezen door “het volk”.

Het gaat de SP-fractie te ver om voor dit onderwerp een referendum te organiseren, ook gezien de flinke kosten die hiermee verbonden zijn.
Wat de SP-fractie betreft  vragen provinciale Staten een enquêtebureau met naam een representatief onderzoek te doen naar de gewenstheid van een volkslied, en dan de staten te laten beslissen.
Een vervolgstap zou dan kunnen zijn om bijvoorbeeld via de provinciale website, antwoordnummer en telefoon de Brabantse bevolking te laten kiezen welk lied de naam “Brabants Volkslied” krijgt.

Tot zover het persbericht. De lezer snapt dat ik niet zomaar van mening verander, tenzij mijn knieën een plotselinge verweking zouden vertonen. Dat is dus niet het geval. Ik was en ben nog steeds van mening dat Noord-Brabant geen volkslied nodig heeft. We zijn als Brabant niet eens verenigd (niet dat ik dat nu plotseling nastreef), we zijn geen staat, kortom: overbodig. Als de meerderheid (van Provinciale Staten of van de bevolking) tóch een volkslied wil, dan kies ik in géén geval voor het liedje van Guus Meeuwis. Veel te simpel, taalfouten, inhoudelijk rammelt het van alle kanten. Hebben we bijvoorbeeld een stukje negatieve tekst over Friezen nodig om in Brabant een saamhorigheidsgevoel te kweken?

Dan over de vorm. Een referendum kost geld. Ik stel voor om een referendum te koppelen aan de eerstvolgende verkiezingen in Nederland. Dan zijn de kosten misschien minder hoog, al heb ik daar nu geen idee van. Een beetje democratie mag geld kosten. Een ander voordeel is dat je nu wél het besluit neemt om de bevolking een serieuze stem te geven, maar je het weghaalt van de gekte rond Guus Meeuwis. Je krijgt dan een wat beter afgewogen besluit dunkt me.

Suggestie: Land van zand (Gerard van Maasakkers)
Collega Veerle Sleegers deed overigens in de discussie de suggestie van onderstaand lied van Gerard van Maasakkers. Ik luister vaak naar Radio 2 op zondag. ‘s Morgens hoor ik graag ‘de Sandwich’. Toen ik nog in Rotterdam woonde maakten de liedjes van Gerard van Maasakkers mij vaak erg sentimenteel. Je verlangde gewoon terug naar Brabant. Ik voelde heimwee bij het horen van zijn liedjes in Brabants dialect.

Land van zand

Ik ben geboren in een land van melk en honing
In een land van zand en Dommel
Met de kroeg pal naast de kerk
En de pastoor was paus, en Philips was er koning
En als je niet te lui was, dan had je altijd werk
Maar dacht je ‘no’ en zei je ‘nee
Hier doe ik niet aan mee”
Dan kon je altijd emigreren
Maar je nam ’t toch mee, dat

refr.:
    Land van zand, achterland en
    Land van zand, moederband
    Land van zand, achterland van zand

Je wist precies voor wie je bang moest wezen
Voor je vader, God, de Russen
En die rotzak om de hoek
Verder was alles duidelijk, niks te vrezen
En elke zondagmiddag bij ons opoe op bezoek
En zo liep alles in ’t spoor
Maar dacht je wel ‘ns door
Dan was ’t altijd: ‘Om daarom, omdat ’t zo hoort”
In ’t

refr.

Je balanceert tussen achterland en snelweg
Tussen gisteren en morgen
Met een pauze voor vandaag
En elke keer dat je ‘Houdoe’ of ‘Tot ziens’ zegt
Dan blijft er altijd toch weer die ene vraag
Wat laat je achter, wat neem je mee
Op reis over zee
Wat laat je achter, wat neem je mee
Neem je wat mee

refr.

Ik ben met dit land vergroeid
En verbonden
Bleef weg zolang als ik kon
En dacht: Ik ga d’r nooit meer heen
Want ik heb nog steeds
Die kleine blokjes aan m’n benen
Banden aan m’n handen
Land van zand

O, ze komen steeds terug bij vlagen
Zonder kloppen, zonder vragen
Zomaar terug ineens, daar zijn ze weer
Die kleine blokjes aan m’n benen
Banden aan m’n handen
Land van kleine blokjes aan m’n benen
Banden aan m’n handen, land van zand
Land van zand

BrabantGerard van MaasakkersGuus MeeuwisNico HeijmansNoord-Brabantvolkslied