Vooraf hadden we ons drie zaken voorgenomen: We gaan de restanten van de korte Nederlandse bezetting van Formosa bekijken in Tainan; de architectonische hoogstandjes van Francine Houben in Kaohsiung. En de grootste gay pride van Azië in Taipei. Deel 1: Tainan.

Uiteraard loop ik weer eens hopeloos achter met bloggen. Het is ten slotte ook vakantie hè. De eerste dagen hebben we gebruikt om in Taipei wat te acclimatiseren. Taipei is altijd fijn, maar Taipei komt na het weekeinde aan de beurt. Dat begon met de hoge snelheidstrein (voor de liefhebbers van langzaamaantelevisie):

Niet lang daarna vernamen we van het tragische ongeluk in het Noorden van Taiwan. Veel toeristen maken gebruik van die noordelijke kustverbinding. Vreemd genoeg kregen we geen oproep van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, we hadden nochtans gemeld dat we in Taiwan zouden zijn (het tyfoonseizoen loopt ten einde hier, vandaar). 

Zo’n HST is fijn natuurlijk, e zoeft in no time naar de plaats van bestemming. Maar als het HST-station helemaal buiten de stad ligt en je daarna nog een lokale boemel moet nemen ben je je tijdswinst wel kwijt.

De stad Tainan

Over de stad zelf kan ik kort zijn: één van de lelijkste steden die ik ooit heb gezien. Ik kan er weinig meer van maken. Maar ook in lelijke steden wonen aardige mensen. En we hebben er wel wat opmerkelijke dingetjes meegemaakt. Wat observaties:

Op homogebied weinig te beleven voor een stad met zoveel inwoners: 1 gay café (met op zaterdagavond 8 mensen, waaronder wij. 1 gay sauna, en 1 koffietentje op straat. Waar ook nog eens op verzoek de tarotkaarten worden gelegd. In de sauna werden we gemaand de slippers uit te doen. Door medewerker… op slippers. Die nota bene achter de balie werkte waar ook een hond rondliep…

Toen we daar aan de koffie en de thee zaten (grappig genoeg werd de thee in een beker geserveerd met daarop ‘Enjoy your coffee’, en de koffie in een neutrale beker) ontstond er plots een rij mensen die op de bus leken te wachten. Maar even later kwam er een bescheiden formaat vuilniswagen aan die zich meldde met een vrolijk muziekje:

Waarna de hele buurt keurig het afval in de wagen dumpte. Tainan is lelijk, maar wel bijzonder proper.

Die verwarring rond de koffiebeker is symbolisch voor het belabberde niveau van het Engels van de meeste mensen, als ze het al spreken. Nu is Chinees wel een grote taal natuurlijk en het gebrek aan toeristen noopt ook niet tot het leren van een vreemde taal.

Opgewarmde ijsthee

Over eten gesproken. Vegetarisch eten is vrij goed te vinden in Taiwan, ook in Tainan. Maar in een als hipstertent vermomde koffiezaak bestelde ik een toasted sandwich with vegetables. Ik kreeg: twee geroosterde sneeën brood met een paar druppels mosterddressing en daartussen ijsbergsla en een plakje tomaat. Ik geef toe, er was niks aan gelogen.

En over ijsthee: er wordt in deze hete streken voornamelijk ijsthee gedronken. Men kookt water, zet thee en serveert de vaak nog warme thee met ijsblokjes en suiker in een groot glas. Wil je warme thee, dan komt het dus voor dat de ijsthee weer wordt opgewarmd in een pannetje. Of zoals in de wannabee hipstertent met het heteluchtpijpje van de espressomachine. Waardoor de thee geserveerd werd met een forse schuimlaag.

Liefdesbus

Tainan kent alleen stadsbussen en een enkele stoptrein. Grappig in de bus een bord bedenkt met briefjes, die desgevraagd liefdesannonces bleken te zijn:

Onderweg zie je naast de tempels ook opvallend veel christelijke kerken van velerlei denominaties.

Nog meer liefde in de lucht: een zeer vrouwelijke jongen probeert me in een warenhuis een soort tonic en creme aan te smeren. Letterlijk, want voor ik nee kan zeggen besmeert hij mijn gezicht met een vochtig goedje. “Your skin is dry” om te vervolgen met “I like you”. Ontwapenend, ik laat me nog steeds verrassen  hier. 

VOC en dominees in Tainan

De eerste bestemming van ons te-doen-lijstje was Tainan. Ik geef maar alvast naar wat linken met informatie over ‘onze’ aanwezigheid op Formosa, zoals Taiwan toen heette: Nederlands-Formosa op Wikipedia, en op de webstek van het Kenniscentrum VOC, en hier op de VOCsite.

De eerste VOC-dag was in Fort Zeelandia (zie voor foto’s onderaan dit blog (wordt nog aangevuld), alwaar het een drukte van jewelste was met voornamelijk – voor zover ik het kon inschatten – Taiwanese en/of Chinese toeristen en één Nederlands stel.

Sowieso zijn witte en zwarte mensen niet dik gezaaid in Taiwan, laat staan in een stad als Tainan.

Ondanks dat er weinig over is van de Nederlandse (of beter: VOC-) aanwezigheid op Taiwan, is het toch wel weer apart om een boekwerk in oud-Nederlands te zien liggen en een afbeelding met alle Nederlandse gouverneurs tijdens de bezetting te zien.

Grappige gewaarwording: enkele Chinees sprekende dames waren hardop aan het lezen en ik herkende fonetisch Nederlands. Ze zagen dat ik aan het luisteren was en begonnen te giechelen.

Net als bij Fort Zeelandia, is ook op de resten van Fort Provintia een Chinees (of Japans) bouwwerk geplaatst. Taiwan kent een roerige geschiedenis, ook Japan bezette het eiland van 1895-1945. Lees hier meer. De Japanners hebben in ieder geval stabiliteit gebracht en ik heb niet de indruk dat er vijandig over hen gedacht wordt. Maar ik kan het mis hebben.

De oude VOC-forten bestaan nu uit niet meer dan enkele muren en fundamenten. Hierop zijn dus de tempels gebouwd, waarvan in ieder geval die op Fort Provintia door de Japanners is herbouwd en waardoor de resten van het fort ook weer zichtbaar werden. Zie mijn eerste vlogje waarbij het me eindelijk zonder al te veel stress gelukt is om beeld en geluid te mixen:

Er hebben zich ook enkele dominees gemeld op Formosa, maar naar ik begreep werden ze door de VOC getolereerd, niet meer. Of die dominees voor zoveel Christelijke volgelingen hebben gezorgd is me een raadsel.

Wat ‘we’ wel hebben nagelaten is het bouwen met bakstenen (zie ook het filmpje hierboven).

Meer foto’s van Tainan

(foto’s worden nog aangevuld)

[flickr_set id=”72157702416187434″]