Social media en bloggen, en dan crossmediaal. Een workshop voor universitair studenten in Phnom Penh. Een leergierig en zeer divers gezelschap.
Bloggen
Eigenlijk is de bottomline hier: hoe bereik je de meeste mensen met je boodschap. Een blog is de primaire drager ervan, maar daarmee heb je nog geen publiek. En zeker als je niet zomaar blogt om je dagelijkse beslommeringen wereldkundig te maken, maar ook echt een boodschap hebt, is het belangrijk om eerst na te denken wat je wilt bereiken met je boodschappen op je blog.
Als je zover bent, dan is het zaak om effectief te leren schrijven. Weten wie je lezers zijn, en daarna: je teksten zo publiceren met de juiste gereedschappen zodat de zoekmachines op het internet je verhaal ook nog weten te vinden. En niet op pagina 10 van de zoekresultaten plaatsen.
Social Media
En dan het crossmediale aspect: hoe benut je de sociale media zodanig dat anderen jouw verhaal mede verspreiden via twitter, facebook, etcetera. Zodat in de ideale situatie je blog viraal kan gaan. Anderen delen je blog en hun volgers en vrienden delen weer verder.
Dit en nog veel meer heb ik aan de hand van onderstaande zelfgeprutste presentatie uitgelegd.
In Cambodja is het niet ongebruikelijk om twee uur lang naar een docent te luisteren. Ik ben bang dat dat niet effectief is, zeker als men twee uur lang naar iemand met een onbekend accent Engels horen spreken. Dat vraagt een hogere inspanning.
Daarom had ik twee opdrachten gegeven: schrijf een blogpost van maximaal 200 woorden en presenteer dat. En later: schrijf een tweet (van maximaal 140 tekens uiteraard) waarin je je volgers verleidt door te klikken naar je blogpost.
Er zaten duidelijk talenten in de zaal, en mensen die nog niet zoveel ervaring hadden, of minder aanleg hadden. Naast veel verhalen over deze les zag ik enkele met interessantere onderwerpen. Verhalen die ook beter gepresenteerd werden, met foto’s en al. Heel interessant om die verschillen te zien.
foto: Sreng Saren
Voor mij een mooie ervaring, die me meteen een berg facebookcontacten opleverde. Maar dan had ik ook maar niet moeten aanbieden via dit medium vragen te beantwoorden. Overigens is Facebook in Cambodja vele malen belangrijker dan twitter. Reden temeer om het gebruik namens een NGO wat professioneler aan te pakken dan het gemiddelde gebrabbel op een persoonlijke pagina.
De meeste studenten zijn actief in CamAsean en willen leren hoe ict ingezet kan worden om hun doelen te bewerkstelligen.
Reageren?