Er zijn zwaardere straffen dan naar een uitvoering van Opera Zuid te gaan. Gisteren was de première van L’elisir d’amore (het liefdeselixer) van Donizetti. De uitvoering was mooi, de nazit minstens zo belangrijk als voor een woordvoerder cultuur.
Het is andere koek dan een voorlichtingsavond over megastallen (ook belangrijk), maar voor de provincie is cultuur ook een kerntaak. Kunst en cultuur staan onder grote druk van bezuinigingen uit ‘Den Haag’. Voor mij wordt de grootste klus een balans te vinden tussen de professionele en de amateurkunst. Beiden zijn nodig voor een vitale samenleving (en voor een goed vestigingsklimaat voor bedrijven).
Als gezegd is de nazit van zo’n uitvoering minstens zo belangrijk. Daar hoor je nog eens wat en kom je nog eens tot een goed gesprek. Dat begon met Hanja Maij-Weggen (onze oud-Commissaris van de Koningin) die aanwezig was als bestuurslid van Opera Zuid. Zij stelde me weer voor aan Miranda van Kralingen, de artistiek directeur. En zo hoorde ik van de Haagse bezuinigingsplannen die circuleren. Er zijn drie professionele operagezelschappen die Rijksssubsidie ontvangen waarvan Opera Zuid de kleinste (qua subsidie) is. De angst is dat daar ook relatief de zwaarste klappen vallen.
Bij de inleiding van L’elisir d’amore hield Miranda van Kralingen al een vlammend betoog voor behoud van subsidie voor Opera Zuid, die het ‘verdomme waard was”. Goed voor een daverend applaus, al klapten niet álle VVD’ers in de zaal mee. Opvallend weinig linkse politici aanwezig, zo links is die hobby dan ook weer niet. De provincies Noord-Brabant en Limburg subsidiëren ook en de beide provinciale orkesten hebben de verplichting om Opera Zuid muzikaal te begeleiden.
Opera Zuid werkt met jonge talenten, en dat men daar een goede neus voor heeft blijkt wel doordat de Nationale Opera veel zangers van Opera Zuid opneemt. De top is nodig, maar ook een broedplaats voor jonge talenten. En minstens even belangrijk denk ik de amateurgezelschappen die de muziek laten leven en mensen warm maakt voor de opera.
Ik ben zelf een beginnend operabezoeker, maar vond deze uitvoering bijzonder. Het was enerzijds sober (decor), maar door het verhaal in deze tijd te plaatsen weer uitbundig. Op de video bovenaan zingt Pavarotti misschien wel de bekendste aria uit L’elisir d’amore (klik op koppeling voor meer info): Una Furtiva Lagrima.
Miranda van Kralingen kent u misschien nog wel van dit moment:
Om ook voor mezelf de balans erin te houden heb ik deze week nog een afspraak, maar dan bij een amateurgezelschap.
bezuinigingencultuurDonizettiEindhovenHanja Maij-WeggenkunstL'elisir d'amoreLimburgMiranda van KralingenNoord-BrabantoperaOpera ZuidParktheater
Reageren?