Vrienden kwamen een dagje naar Rotterdam, en zo gebeurde het dat ik weer eens toerist was in eigen stad, we volgden de NS-route. En met de Museumkaart kost een rondje musea Rotterdam niets. Daar bleef het niet bij, ook een kijkje genomen bij de Fenix Food Factury.
Rondje musea Rotterdam
Mijn eigen achtertuin dus. De één wilde graag de tentoonstelling van Botero in de Kunsthal zien en zelf wilde ik naar de installaties van Olafur Eliasson in het Boijmans. U u weet wel, die man van de bollen die nooit voor Rotterdam Centraal kwamen te staan.
Nu vond ik die wereldbollen wel mooi, maar het plein voor het station ook zonder groot kunstwerk al ‘af’. Uiteindelijk kwam het geld niet bij elkaar, dus blies het College van B&W het zaakje af.
Maar eerst naar Botero in de Kunsthal. Zelf niet zo mijn ding, wel kleurrijk realisme (misschien trap ik hier een kunstkenner op de tenen). Kleurrijk is wel mijn ding, maar realisme boeit me nooit lang. En realisme is ook relatief, want Botero blaast mensen en dieren in zijn werken op, en sommige lichaamsdelen die worden juist kleiner. Een beetje absurdistisch is het dan ook wel. Hier en daar een heilige – en wellicht schopt hij daarmee ook tegen een heilig huisje – maar na weer zo bolle dame of heer had ik het wel gezien.
Op één Conchita Wurst avant la lettre na, waren het ook een behoorlijk degelijke taferelen. Het zou best kunnen dat ik de dubbele boodschap niet gezien heb omdat het me minder boeide.
Omdat het toch niets kostte zijn we hierna doorgelopen naar de buren – Museum Boijmans Van Beuningen – alwaar enkele grote installaties van Olafur Eliasson te zien waren.
Dát kon me wel boeien. Het duurde even voordat je zelf alles doorkrijgt. Aanvankelijk vond ik de waarschuwing de zalen op eigen risico te betreden vreemd. Die planken kon je toch wel vastleggen? De video voorafgaand had ik dan ook overgeslagen, en meer verklap ik hier niet. Ontdek het zelf maar. Stuk voor stuk de moeite waard. Hieronder een voorproefje van één van de installaties. Achteraan een stukje slow motion en de muziek die ik eronder heb geplakt is van Frank Boeijen (’69’ van het album ‘Foto van een mooie dag’):
De installaties van Olafur Eliasson zijn nog tot en met 18 september dit jaar te zien in Boijmans.
Fenix Food Factory
De route van de NS-dagtour leidde ons naar de Kaap – of Katendrecht zoals het officieel heet. Lopend de Erasmusbrug over viel het op hoeveel toeristen er waren in de stad. Of het cruiseschip uit Genua was zojuist leeggelopen, maar ik hoorde ook veel Duits spreken. Goed voor de stad. Via de hoerenloper (vreemde naam voor een brug die er kwam, decennia nadat de laatste prostituee de Kaap had verlaten) overgestoken van de Wilhelminapier naar Katendrecht. En daar een bakkie gedaan bij de Fenixloodsen alwaar ik voor het eerst de Fenix Food Factury betrad.
Dat had ik ook wel eens eerder mogen doen. Ik heb ooit de verkeerde ingang genomen aan de zijkant en dan kom je bij een horecagelegenheid die is afgesloten van de markthal. Met dank aan mijn vrienden en de NS heb ik de juiste ingang genomen. Leuke ontdekking, zij het aan de late kant, maar daar kom ik zeker terug. Naast goeie koffie, brood, zuivel en vlees), is ook Meneer Tanger er gevestigd met kruiden en Marokkaanse smeersels als baba ganoush en humus. En de Kaapse brouwerij, waar ze juist 10 extra taps aan het installeren waren. Wat het aantal bieren op minstens 30 brengt.
Met de watertaxi richting Markthal en via de Loge’90 de dag afgesloten bij Tante Nel, één van de haute friture-zaken die Rotterdam rijk is, kwam er een einde aan de NS-dagtocht door eigen stad.
Reageren?