Meestal gaat het met de hiv-remmers op reis soepel. Ik haal één portie extra bij de apotheek voor je weet maar nooit. Maar vandaag stond het huilen me even nader dan het lachen. Een typisch Nederlands Eerste Wereldprobleem. Dat wel.
Dubbele portie hiv-remmers
Ik neem altijd een dubbele portie hiv-remmers mee: één portie in de handbagage en eentje in de koffer. Voor het geval de douane moeilijk doet of als er bagage kwijtraakt. Dan heb je in ieder geval nog één portie van die pillen die je écht elke dag moet slikken om niet ziek te worden.
Op aanraden van de hiv-poli in het Erasmus Medisch Centrum (EMC) was ik naar de EMC-apotheek gegaan. Men had afspraken hadden gemaakt over de beschikbaarheid van hiv-remmers. Je kreeg bij inlevering van het recept meteen voor drie maanden mee, waarna je vervolgens bij hen of bij je eigen apotheek terecht kon voor het herhaalrecept.
En inderdaad kreeg ik voor drie maanden mee en ik werd erg vriendelijk geholpen. Ik hoefde dus niet terug te komen omdat mijn pillen eerst besteld moesten worden. Nu ik bijna twee maanden in Cambodja ben heb ik niet genoeg voor twee porties en dus toog ik met het herhaalrecept naar de apotheek in het EMC. De dame moest even overleggen en kwam toen terug met de mededeling dat ik één potje kon meekrijgen dan had ik ruim voldoende tot half april. Meer kon en mocht niet want de medicijnen zijn duur (vertel mij wat) en dan kregen ze problemen met de verzekeraar.
‘Wij doen níet moeilijk’
Ik legde mijn kant van de zaak uit: “U stuurt me met drie maanddoses pillen op pad en als er iets gebeurt met mijn bagage blijf ik in Cambodja achter met één maanddosis voor twee maanden. Da’s niet genoeg. Mijn eigen apotheek doet hier niet moeilijk over.” Alsof ik ze in Azië als snoepjes uitdeel op kosten van de Nederlandse belastingbetaler.
“Ik mag u één potje meegeven , da’s genoeg. En wij doen niet moeilijk.”
Ik griste het herhaalrecept van de balie, zei dat ze er ook niets aan kon doen, ik ging wel naar mijn eigen apotheek. Aan dit ene potje gaan ze niet verdienen dacht ik er wel bij. Onderweg naar mijn eigen apotheek belde ik met de hiv-consulent die blij was dat ik het meldde, want ik was zeker niet de eerste. Hij baalde ook enorm. Eerst mooie afspraken maken en vervolgens niet nakomen.
Bij mijn eigen apotheek (De Binnenweg) was ik er aan gewend dat mijn hiv-remmers besteld moesten worden en de eerstvolgende werkdag kan ik ze dan afhalen. Ik legde de situatie uit en ze keek in het systeem:
Oei, nu hebben we een probleem. Het medicijn is niet op voorraad bij de leverancier.
Je zal het maar nodig hebben. Ik kreeg het advies om het te proberen bij Benu Apotheek op de Nieuwe Binnenweg waar hiv-remmers altijd op voorraad zouden liggen.
et vloog me naar de strot
Onderweg naar apotheek nummer drie vloog het me naar de strot. Ik sms’te de hiv-consulent over de situatie. De apothekersassistente bevestigde dat dit middel normaal gesproken op voorraad was en na het noteren van mijn BSN kwam ze terug met twee doosjes Eviplera. Als ik alle vier de potjes van het herhaalrecept had gewild was het denk ik ook geen probleem geweest. Ik heb me meteen over laten schrijven. Bijkomend voordeel: het is er zelden zo druk als bij de andere twee apotheken.
Terwijl ik naar huis liep belde Jan de hiv-consulent (één van de rotsen in de branding): hij had voor noodgevallen nog wat potjes staan. Het was gelukkig niet meer nodig.
aidsARTARVErasmus MChivhiv-remmerspillenRotterdamziekenhuis
Ton de Coster
21 februari 2016Hiep hiep hoera voor de Nieuwe Binnenweg!
Ron van Zeeland
21 februari 2016Leve Benu!