Daar had ik me gisteren toch wel deerlijk vergist… ik schreef over de tussenpersoon die nogal handtastelijk was (tevens tamelijk aantrekkelijke jongeman) waarvan ik even dacht hij óók zo was.
Toen ik gisteren mijn fiets afhaalde bij Seyha, liepen we voor ik weer naar huis ging, nog even naar een buurtsupertje. De buurt ligt ver van het centrum en is relatief armer, dus voor de prijs van een fles shampoo bij mij in de buurt krijg ik hier een tas vol: 5 stuks zeep, flesje vloeibaar handzeep, waspoeder, toiletpapier, afwasmiddel).
Bij hem in de buurt zie je geen witte mensen, dus aan aandacht geen gebrek. Naast alle Khmer zag ik wel enkele zwarte jongens lopen.
Seyha zag onderweg de buurman – een tuktukchauffeur die ik ook ken – en sloeg hem speels op een plek waar ik mijn buurman nooit zou raken. En zo ging het even door met plaagstootjes.
Gekscherend vroeg ik of de buurman soms ook homo was en toen kreeg ik weer een lesje in plaatselijke gebruiken. Nu wist ik al hoe complex het was om iemand correct te adresseren. Leeftijd en sociale status speelt een rol. Ik beperk me voor het gemak tot ‘bong’ voor een ouder of even oud persoon). En ‘oan’ voor iemand die jonger is.
Het blijkt in Cambodja heel beleefd te zijn om een ouder iemand (in dit geval met de aanspreektitel ‘phoe’ oftewel oom) zo te bejegenen. Daarmee toon je respect.
Ik wist met terugwerkende kracht weer wat ik waard was. Die leuke loshandige knul was niet meer en niet minder dan beleefd tegen een oudere ‘oom’. Handig om te weten in het vervolg.
Schrijf hier je reactie