Het eerste wat me opviel toen we weer in Rotterdam woonden was ‘s ochtends op het balkon het gekrijs van overvliegende halsbandparkieten. Ik wist dat deze exoten al een tijdje in de grote steden overleefdeen en zelfs tot broeden kwamen. Maar gezien had ik ze nog niet eerder in Rotterdam.
En nu vlogen ze in groepen van soms wel 15 stuks over de binnentuinen bij ons achter. Zien is één, fotograferen is twee. Je ziet ze zelden stil zitten. Ze vliegen over. Je hoort ze, maar je ziet ze niet. Zeker in de zomer zijn ze zo groen als de bladeren aan de bomen.
Vanochtend besloot ik het er toch eens op te wagen. Camera mee, met een telelens(je). Boven me hoorde ik ze kwetteren en geregeld vlogen er een paar laag over. Uiteindelijk zag ik er eentje zitten in de boom boven me. Met de lens op de boom gericht heb je ze nog niet zomaar te pakken vanwege de schutkleur. Maar ook dat lukte.
Het beestje bleef rustig zitten. En hoewel de meeste foto’s te donker waren was er eentje wel raak. Eindelijk gelukt. Komende winter probeer ik ze naar de balkons te lokken. Ik heb gehoord dat ze de voedertafels niet schuwen.
Reageren?