Voordat ik een stukje schrijf van de conferentie die Basta! gisteren organiseerde, eerst maar eens een verslag van de commissievergadering op het provinciehuis van vandaag. Ik moest vandaag voluit aan de bak en het ging gelukkig goed. De verordening Ontgrondingen, de discussienota Waterhuishoudingsplan en de geluids- en fijnstofoverlast bij de A59. Aarde, water en lucht, besef ik nu pas. Gelukkig kon ik na de pauze naar huis, een beetje bijslapen voor het congres morgen.
Normaalgesproken mag je van groot naar klein het woord voeren in de commissie, dit keer ging het van links naar rechts (op basis van waar we zaten, niet politieke kleur). Ik vond het tot nu toe een spannende en tegelijk comfortabele gang van zaken. Om te beginnen maai je vaak het gras voor de voeten weg van degenen die na jou het woord voeren (in tegenstelling tot toen we nog klein waren en je alleen maar kon aansluiten bij andere sprekers). Spannend ook, omdat je als beginneling in PS noot weet of je de goeie punten aansnijdt. Nu werd dus het gras een paar keer voor mijn voeten weggemaaid en wist ik op een aantal punten dat ik goed zat.
Grond
Het zijn niet altijd de meest sprankelende onderwerpen die bij ons voorbijkomen, maar als je je wat verdiept (en dat moet je natuurlijk als statenlid), komt er wel veel voorbij wat je als leek niet bedenkt. Bij ontgrondingen dacht ik zelf in eerste instantie aan commerciële zandwinningen voor de industrie. De provincie heeft met veel meer soorten ontgrondingen te maken. Om er een paar te noemen: bij archeoligisch onderzoek, bij het herstel van beken, natuurontwikkeling, ruimte maken voor de rivieren (bij hoog water), enzovoorts. Voor al deze zaken moet de provincie vergunningen afgeven en leges innen. In de nieuwe verordening moest wat (letterlijk) ontregeld worden. Minder regels dus. Er zijn heel veel reacties binnengekomen op het voorstel. Van Rijkswaterstaat tot milieuorganisaties. Alle belangen moet je afwegen en daarnaast je eigen overtuiging neerzetten. Dit was de commissievergadering, maar het onderwerp komt teru in de Statenvergadering. Dat wordt dan mijn debuutrede in ‘grote’ vergadering.
Overeenstemming was er in de commissie over het heffen van leges bij projecten waar de provincie zelf het initiatief voor heeft genomen. Bijvoorbeeld natuurontwikkeling. Hier zou de provincies geen geld voor moeten vragen. Ook zouden sommige vergunningen in één keer samen aangevraagd moeten kunnen worden. Het verschil tussen de gedeputeerden Rüpp en Hoes is wel heel duidelijk. Waar Paul Rüpp op de automatische piloot iedereen van repliek dient, valt het op dat Onno Hoes vaak het antewoord op vragen schuldig moet blijven. Hij is natuurlijk wel nieuw ‘op milieu’.
Mijn andere punt was de bescherming van waardevolle gebieden. De provincie heeft de belangrijkste plaatsen vastgelegd in de Cultuurhistorische Waardenkaart en de Aardkundige Waardevolle Gebiedskaart. Maar gemeenten zijn verantwoordelijk voor de overige waardevolle gebieden. Omdat de tendens is om zoveel mogelijk te decentraliseren, terwijl tegelijkertijd veel gemeenten die zaken niet op orde hebben, maakt dat er een probleem is. Ik zou willen dat de provincie het minste wat ze kan doen, ook doet. En dat is de regie voeren.
Water
Daarna mocht er gekozen worden uit verschillende opties voor het aankomende Waterhuishoudingsplan (WHP). Ik moet Gedeputeerde Staten meegeven, ze hebben hun best gedaan om ook het vooruitstrevende (groene) deel der natie een keuze te geven. Niet dat het veel uithaalde, de meerderheid steunde de voorzichtige opties. Om te beginnen moesten we kiezen hoe ver we wilden gaan om de ecologische toestand van het water te verbeteren. Van ‘Europa’ moet er in 2015 een ‘Goede Ecologische Toestand’ zijn bereikt. Maar het zou vreemd zijn als er hier ook niet enkele ontsnappingsmogelijkheden waren. En daar koos dan ook de meerderheid voor. Realistisch plannen heet het dan. Niet in 2015, maar in 2027; en niet een ‘Goede Ecologische Toestand’, maar een ‘Goed Ecologisch Potentieel’ moet dan behaald zijn.
Wat mij betreft leg je de lat hoog. Waar een wil is is een weg. Als je echt wilt dat het water schoner wordt, moet je jezelf ook hoge doelen durven stellen. Maar dat gaat ook gepaard met ‘au’ voor sommige bedrijven en dat gaat dan weer te snel en te ver voor sommige partijen. Voor wie echt geënteresseerd is, hier de Startnotitie Waterhuishoudingsplan en hier de keuzemogelijkheden van PS. Een beetje taai, dat wel.
Lucht
Bijna alle partijen uit Provinciale Staten, wij van de SP ook, zijn op bezoek geweest bij actiegroep ‘Hoor de A59‘ uit de gemeente Heusden. In de commissie heb ik al enkele keren aangegeven dat er iets moet gebeuren aan de problemen van geluidsoverlast en de fijnstof waar bewoners mee te maken hebben. Maar om precedenten te voorkomen (andere gemeenten staan meteen in de rij) vond gedeputeerde Hoes aanvankelijk dat de provincie niet direct iets aan de situatie kon doen.
Maar wat ik eerder schreef, en wat Annegien Wijnands in een vertaald Russisch spreekwoord zei: Wie wil, zoekt een mogelijkheid; Wie niet wil, zoekt een reden. Of met een Nederlands gezegde: Waar een wil is, is een weg. Ik heb haar gecomplimenteerd met haar initiatief om deze zaak vlot te trekken. En gelukkig was het antwoord van Hoes nu dat er wel wat kon. Politieke druk helpt wel degelijk. En alhoewel het een eerste verantwoordelijkheid van de rijksoverheid is, moet je als provincie niet te beroerd zijn om in te grijpen als er wat aan de knikker is. En dat is nu gebeurd. Gemeente en burgers van Drunen en Vlijmen blij. En terecht!
A59Drunenfijn stofgeluidsoverlastHeusdenluchtkwaliteitmilieuontgrondingenVlijmenwater
Reageren?