Het kleine stukje Nieuwe Binnenweg tussen de ‘s-Gravendijkwal en de Claes de Vrieselaan telt maar liefst vier Surinaamse eettentjes, elk met hun eigen specialiteit op basis van culturele achtergrond.
Een Chinees-Surinaamse, een Javaans-Surinaamse, één met Antilliaanse specialiteiten en een Hindoestaans-Surinaamse. Of is het Surinaams-Hindoestaans?
In ieder geval, daar moest ik wezen, want ze hebben er tempeh en ander lekkers vegetarisch. Nu is tempeh van oorsprong Indonesisch, maar de dame bij de Javaans-Surinaamse eettent biechtte me – na ettelijke eerdere bestellingen – op dat er trassi in de pindasaus zat. En trassi, da kannie, althans niet voor de vegetariër.
De Hindoestaans-Surinaamse zaak wordt tegenwoordig uitgebaat door twee aantrekkelijke, allervriendelijkste jongens. Ik vermoed zo het één en ander. Is dat relevant? Ik denk het wel.
Ik zat te wachten op mijn philowrie, de met tempeh en kousenband gevulde bara en een bakje daal, toen een mooie rastaman in gifgroene broek, koptelefoon op met luide stem een broodje kip-kerrie bestelde. Meteen na hem kwam iemand binnen waarvan ik pas bij de bestelling vaststelde dat het een meisje was. Hoe mooi kan genderqueer zijn dacht ik nog. Ze liep met haar bestelling weg toen die van de mooie rastaman klaar was. Die wenste de leuke jongen een fijne avond en zei toen…
De groeten aan je euh… die euh… vriend.
Ik nam mijn bestelling aan, keek de mooie jongen in de ogen en zei: “Doe de groeten aan je euh.. die vriend van je.”
genderqueerHindoestaanshomoqueerRotterdamSurinaamsZKV
Reageren?