Ik hoop dat ik u niet al te zeer vermoei met triest nieuws op deze tweede kerstdag, maar het is de realiteit zoals zich die tijdens mijn ontbijt aan me opdrong. Mensen gaan ook dood en worden ziek tijdens onze feestdagen. Zo kregen we gisteren het verzoek binnen een uitvaart te betalen van een 35-jarige man uit Prey Veng en is er een hulpverzoek onderweg uit Phnom Penh.
Ik mijn pil, daar geen pil
Terwijl ik mijn eigenste dagelijkse levensreddende hiv-remmer nam bij mijn ontbijt zat ik via FB-Messenger het hulpverzoek te bespreken met onze contactpersoon in Cambodja. Ik krijg via chat en e-mail foto’s en formulieren binnen, check alles en stuur het dan met een voorstel naar het bestuur van Untenu. Die beoordelen dat in gezwinde draf en zodoende kan ik meestal vrij snel doorgeven welk bedrag van ons voorschot gebruikt mag worden voor welke hulp.
Ik hoorde over van K. op eerste kerstdag via een aankondiging vergezeld van foto’s in een chatbericht op FaceBook. Dit keer betrof het een jongeman van 35 die pas in een laat stadium getest werd omdat hij ziek was en gisteren overleed aan de gevolgen van aids. Het formulier dat ik vanochtend in mijn mailbox vond leerde me dat hij dakloos was en rondzwierf in een een gehucht in de provincie Prey Veng. En inmiddels dus overleden omdat hij te laat getest was op hiv en te laat aan de hiv-remmers was gegaan.
En terwijl we wat details van het formulier aan het bespreken waren, zegt onze contactpersoon dat er uit Phnom Penh nog een verzoek voor noodhulp is binnengekomen. Namens Untenu sturen we voorschotten naar onze partnerorganisatie waarmee we sinds dit jaar een samenwerkingsovereenkomst hebben. Dit jaar is er al een extra voorschot overgemaakt en dat is inmiddels ook weer op. ‘Gelukkig’ ben ik over een paar weken in Cambodja en dan kan ik goedkoper geld overmaken dan via een internationale transactie. Duidelijk is wel dat onze partners de afspraken serieus hebben genomen. Meer hulpaanvragen, grotere geografische verspreiding en goede verantwoording.
Of drugs…
En een eindspurt in december… Want eerder hielpen we een transgender sekswerker die – ook dat zien we vaker – door drugsgebruik haar hiv-remmers niet of onregelmatig inneemt. Ze woont in de hut op de foto bovenaan deze blogpost. Voor haar en andere verslaafden zouden we eens te raden moeten gaan bij experts ter plaatse of we naast iemand oplappen (iets anders kan ik er niet van maken) ook echt wat kunnen betekenen waardoor ze weer regie krijgt over haar leven. Want natuurlijk geven we haar voedsel- en medische hulp. Maar als de verslaving niet wordt aangepakt, dan sturen we haar regelrecht terug naar de klanten en de dealers en zien we haar later terug, en vraag niet in welke staat. Dat voelt niet goed.
Eindejaarsdrukte… op naar 2018
Dankzij gulle gaven van particulieren en een fonds en de verkoop van sjaals hoeven we geen nee te verkopen en kunnen we in 2018 aan de slag met meer dan alleen noodhulp. Dat wordt nog een hele klus, maar we gaan er voor!
Ondertussen begint het aardig te kriebelen bij me: nog 2 weken en ik laat man, familie en vrienden weer een tijdje achter in het koude Nederland om in tropisch Cambodja aan de slag te gaan. Genoeg te doen, misschien wel te veel: mensen zoeken die thuis gaan koken voor toeristen in Phnom Penh, Siem Reap en Battambang. De samenwerking met BC evalueren en nieuwe overeenkomst opstellen. In gesprek gaan met (Nederlandse) ondernemers ter plaatse om werkervaringsplekken te creëren, inventariseren aan welke opleidingen behoefte is, overleg met aids-organisaties gespecialiseerd in drugsgebruikers, naar de transman die onze sjaals weeft om een nieuwe lading te bestellen.
Nieuwsbrief
Op de hoogte blijven? Kijk dan op untenu.nl of abonneer je hier op de Cambodja- en/of weeknieuwsbrief (zie rechter kantlijn).
december 27, 2017
Untenu komt goed op stoom!