Een egel en de jeugd van tegenwoordig

Er stak een egel over, ’s avonds laat bij Museum Boijmans. Even verderop hing een groepje jongeren rond een auto. Wat zou ik doen?

Een egel als excuus

Hé, daar steekt een egel over. Ik zag hem richting het gesloten Museum Boijmans lopen. Midden op de weg bleef het dier zitten. Even verderop hoorde ik muziek uit een auto waartegen een vijftal jongeren hing. Te chillen.

Het beestje bleef midden op de weg zitten. En ik had twee impulsen. Ten eerste moest ik inschatten of ik over het trottoir het groepje wilde passeren. In enkele seconden denk je vooruit in dit soort situaties: is het veilig, wat zijn mijn opties? Ga ik mannelijker lopen? Vragen die een doorsnee heteroman zich waarschijnlijk nooit hoeft te stellen.

Mijn tweede impuls was: naar de egel toe. Vreemd genoeg had ik er nog nooit eentje in levende lijve gezien. In de verte zag ik koplampen opdoemen uit de Witte de Withstraat. Ik verliet het trottoir en liep naar de egel die zich prompt oprolde. Ik keek naar de naderende koplampen, die gelukkig afbogen naar de Eendrachtsweg. De egel verroerde zich niet en ik besloot door te lopen.

Ik kon nu met een boog om de jonge mannen heen. De egel was mijn perfecte excuus om het groepje enigszins te ontwijken.

Dat was toch een egel?

…hoorde ik één van de gasten uit het groepje vragen in mijn richting. Ik glimlachte en antwoordde bevestigend: “Egels hebben de neiging zich op te rollen bij gevaar en dan eindigen ze nogal eens plat”.

Het stekelige diertje had zich ondertussen ontrold en besloot toch maar niet naar het museum te gaan. In plaats daarvan maakte het rechtsomkeert en zocht weer de beschutting van de tuinen op.

“Oké, we dachten even dat u gek was geworden” vervolgde de jongen lachend. Om te eindigen met een vriendelijk “Fijne avond nog mijnheer!”.

Het egeltje had had het ijs gebroken en mijn vertrouwen in de jeugd van tegenwoordig weer een beetje hersteld.

Meer Zeer Korte Verhalen vind je hier