Vanmiddag afgesproken op de biodiversiteitsbeurs van de provincie. Had al iets vaags in mijn agenda staan, wist niet meer wat. Omdat een SP’er van Ecodorp Brabant me wilde spreken kwam ik toch op de plek waar ik moest zijn. Te laat, dat wel.
En zo trof ik een vrijwel lege hal van het provinciehuis aan met allerlei kramen van natuur- en milieuorganisaties. En een ontvangstcomité met een bak halfvol met ongebruikte naamkaartjes, waaronder waarschijnlijk ook de mijne.
Door een vriendelijke dame van de organisatie de Bois-le-Duczaal ingeloodst waar net een plenaire ronde was begonnen. Nog een stukje meegekregen van het plaatsen van parels aan de Brabantse kroon van biodiversiteit. Elke handtekening onder een project werd bekroond met een parel.
Topkok Albert Kooy vertelde over zijn idee van duurzaamheid: biologisch interesseerde hem niet zoveel. Wel de ecologische voetafdruk. Waar haal je je eten vandaan en zou mijn overgrootmoeder het eten van vandaag nog als eten herkennen? Dat zijn zo van die vragen. Hier zijn webstek met kookboek over de nieuwe Nederlandse keuken.
Halverwege zag ik iemand van Ecodorp Brabant de zaal uitglippen en die ben ik maar gevolgd. En zo kwam ik toch bij mijn afspraak. De aardige dame van het ontvangstcomité had haar al ingeseind.
Op hun webstek kun je alles lezen over hun plannen. De plannen van Ecodorp Brabant zijn spannend, nog niet vertoond hier, maar het probleem is hoe je aan grond komt (en toestemming) om een zelfvoorzienende gemeenschap te stichten die op een ecologisch verantwoorde manier letterlijk aan de kost wil komen. Zo’n 200 mensen zijn al lid van de vereniging.
De vraag is of er in één keer ruimte komt voor alle leden, of er ook een andere manier is. Vraag aan mij was wat de mogelijkheden zouden kunnen zijn om hun plannen te verwezenlijken. Gelukkig zijn ze niet eenzijdig op de overheid gericht.
Maar er zijn wel kansen in onze provincie en die heb ik ook genoemd: de ontvolking in sommige delen of kleine kernen zou een kans zijn als daar huizen gekocht worden. Maar ook leegstaande klooster- en mobilisatiecomplexen (de laatste zijn onlangs in provinciehanden overgedaan door Defensie).
Dan zijn er nog de plannen met nieuwe landgoederen. Waarom niet beginnen met een ecologisch landgoed? Er zijn ook nog bestaande oude landgoederen waarvan de eigenaren in geldnood zitten. Een landgoed onderhouden kost wat. Mijn laatste suggestie: wellicht zijn er mogelijkheden om op de plek waar boeren vertrekken naar Landbouwontwikkelingsgebieden (LOG’s) duurzame gemeenschappen te stichten.
Boeren vertrekken vaak omdat hun intensieve veehouderij te dicht op natuur of bebouwing is gelegen, waardoor uitbreiding onmogelijk is. De plannen van Ecodorp Brabant voorzien niet in het intensief houden van varkens of kippen is mijn inschatting.
Ik ga navragen of het zinnig is een gesprek over de mogelijkheden te organiseren met mensen van de provincie. En Ecodorp Brabant zal zelf ogen en oren open moeten houden en actief op zoek blijven naar kansen.
