Nadat ik vrijdag naar de Dodenherdenking in Oss was geweest, vond ik het fijn met Bevrijdingsdag wat te ondernemen. Ik had me al een paar jaar voorgenomen om Bevrijdingsdag weer eens in Den Bosch te vieren. Aan het Bevrijdingsfestival op de Parade heb ik nog altijd warme herinneringen.
Alles wat goed was aan de stad kwam er samen. Alle soorten mensen, lekkere muziek uit alle windstreken en niet te vergeten kraampjes met heerlijke hapjes uit verschillende landen. Het meest staat me nog bij het optreden van Yulduz Usmanova uit Oezbekistan.
‘De Goudvogel uit Oezbekistan’ kopte het Brabants Dagblad de dag erna boven een prachtige foto. Ze zette met haar band en dansers in prachtige kostuums de hele Parade in vuur en vlam. Sindsdien ben ik een fan van haar. Ik heb ze nog twee keer gezien. Eén keer zong ze met het Metropole Orkest tijdens het Bevrijdingsconcert voor de koningin. Tot zover de nostalgische terugblik.
Gisteren tegen het einde van de ochtend met Cees naar Den Bosch getogen. Veel te vroeg, nog geen muziek en de kraampjes werden net ingericht. Bij het COC-kraampje even een praatje gemaakt. Ze hadden een leuke actie ‘Ja, natuurlijk!’ om duidelijk te maken dat ‘homohuwelijken’ weigeren niet in de haak is. Twee mansgrote houten platen beschilderd met elk een bruidspaar. De ene met een damespaar in sneeuwwitte bruidsjurken en de ander met een herenpaar in zwart kostuum. Met in elke plaat twee gaten om je hoofd doorheen te steken. Dat hebben Cees en ik dus ook maar gedaan. Tezijnertijd zijn alle foto’s te bewonderen op boschroze.nl. De actie was een succes hoorde ik later. Elke ‘bruidspaar’ kreeg een delftsblauw peper- en zoutstel mee naar huis.
Bij de kraam waar Nationaal Monument Kamp Vught samen met Basta! hun spullen hadden staan mochten we weer op de foto. Dit keer samen door één gat in een bord waarop stond: Ik ondersteun Art.1, Basta! Art.1 (Artikel 1) is de naam van de vereniging van anti-discriminatiebureaus in Nederland. Lees hier meer. Van de mensen van Kamp Vught kreeg ik nog een folder mee over een tentoonstelling later dit jaar over de vervolging van homoseksuelen tijdens de tweede wereldoorlog in Nederland.
Net toen Krezip haar laatste nummer uitzong kwamen we weer terug bij de Parade. Bij een Thai’s kraampje een vegetarisch hapje gegeten en ondertussen geluisterd naar Atongo Zimba uit Ghana. Wel aardige muziek, niet helemaal mijn stijl. Daarna de kroeg in gevlucht voor de herrie van Babylon Circus. Dat kwam misschien omdat de zanger een ongeluk had gehad en ter vervanging speelde de groep nu samen met een punkband. Helemaal niet mijn stijl dus.
In de Kabberdoes even op een kruk bijgekletst met een oude bekende en toen weer terug. De Antwerp Gipsy Ska Orchestra was het leukste wat ik gehoord heb. Het was wel laveren tussen wild dansende dronken jonkies. Tegen elven waren mijn benen moe en hebben we op de terugweg nog even in het leukste Bossche kroegje (’t Bonte Palet) een glaasje prik gedronken. Mooi op tijd en tevreden naar bed!
