Korte update over de statinen en spieren (en de fysio-soap). Maar goed nieuws: een nieuwe fysio waar je gehoord wordt en geen nummer bent. Eentje die helpt.
Voor de aanleiding: klik hier.
Statinen en hiv
Statinen – een cholesterolremmer – worden hier niet, maar elders wél standaard voorgeschreven aan mensen met hiv boven de 45 lentes jong. Mogelijke bijwerking is spierpijn, als die te heftig is meld je dat best even aan je behandelend arts. Dat deed ik, en ik ging naar mijn fysio.
Verdict na een paar minuten mijn arm draaien en bewegen: “Ontstoken pees, kan wel een paar maanden duren, ik stuur je oefeningen.” Dat deed hij dus níet, ik mailde, belde, stond aan de balie (waar men zei dat ik maar een nieuwe afspraak moest maken om de oefeningen toegestuurd te krijgen), schakelde via via de directeur van die fysio-toko in. Die beloofde te mailen. Dat lukte ook niet. De toegang tot hun app werkte niet. Dat schoot niet op.
Lang verhaal kort: men loopt daar altijd uit, maar mijn consulten zijn altijd in de helft van de tijd die ervoor staat voorbij. Maar een mailtje sturen lukt dan weer niet niet. Kortom, ‘dit nummer’ had pas na ruim een maand eindelijk de oefeningen binnen, wat de genezingstermijn ook meteen een maand over de kerst tilde. Oefeningen gedaan en klachten werden terstond erger.
Ondertussen had ik me al op de wachtlijst laten zetten bij een andere fysiotherapeut. De wachttijd kon wel oplopen tot zes maanden, maar de reden boezemde meteen vertrouwen in: men wilde per sé niet te teveel cliënten. En eureka! Vier weken na inschrijving werd ik gebeld, er was plaats. Na het eerste consult kon ik wel huilen: ik werd gehoord, er werd de tijd voor me genomen. Iets wat natuurlijk volstrekt normaal hoort te zijn.
De conclusie van de vorige fysiotherapeut dat het een ontstoken pees betrof kon zij niet trekken zonder een echo.
Mijn schouder werd ingetapet, en ik moest enkele malen per dag mijn schouder lekker ontspannen laten bungelen. Verder géén oefeningen.
Huisarts: andere oorzaak
Tussendoor zag ik de huisarts voor iets kleins en vroeg hem of de schouderklachten in het medisch dossier stonden. Nog niet dus. Ik vertelde van de korte amourette met de statinen en meteen zei hij: “Lijkt me sterk dat daar de oorzaak ligt van je schouderklachten. Bijwerkingen van statinen zie je meestal synchroon aan beide armen”. Na de internist en twee fysiotherapeuten was hij de eerste die dit zei. Bijzonder, dat had veel onduidelijkheid gescheeld en slikte ik die cholesterol-remmers waarschijnlijk nog gewoon.
Vandaag had ik mijn tweede consult (had ik al geschreven wat een verademing deze is vergeleken bij de vorige?) en de nieuwe fysio beaamde wat de huisarts zei. Ik kreeg stevige massage en voor thuis een rustige oefening. Eentje waar ik niet een maand op hoefde te wachten. Al met al voelt het al een beetje beter. Wat echte aandacht kan doen.
Schouderblesssures gaan vaak langzaam weg. Maar serieus genomen worden én gehoord en gevoeld worden schelen al een slok op een borrel.
