schrijft over politiek, lhbti, hiv, Cambodja en meer
Ik had gedonder met Facebook. Het account van onze alter-ego’s Meander & Bijoux was plotseling ontoegankelijk. Na wat nutteloos heen-en-weer-gemail met Facebook was het account plotseling uit de lucht. Mooie gelegenheid om een eigen pagina aan te maken. En Ton de Coster – alias Zarah Meander – schreef een mooie biografie. En die wil ik u niet onthouden, temeer daar hij nogal verstopt zit op de Facebook-pagina.
Op zondag 21 wordt wereldwijd stilgestaan bij de mensen die zijn overleden aan de gevolgen van aids. Ook in Rotterdam doen we dat op die dag. Untenu en Mara organiseren samen AIDS Candlelight Memorial Rotterdam. (meer…)
Nu de schrijversblokkade is geslecht, kan ik jullie bijpraten over wat er de komende tijd allemaal te doen is rond Untenu. Zo organiseren we op 21 mei AIDS Candlelight Memorial in Rotterdam en hebben we leuke plannen voor Roze Zaterdag (24 juni) in ‘s-Hertogenbosch. En passent zorgen we ervoor dat Cambodja onder de aandacht komt.
NRC belde me n.a.v. de teleurstellende verkiezingsuitslag van de SP. Onder ‘lees verder…’ het hele artikel dat op 4 mei op nrc.nl werd gepubliceerd.
We hebben er een paar heftige weken opzitten in de familie. En wees gerust, de kalmte is weer voor eventjes teruggekeerd. Ondertussen ging het werk bij Untenu door: ons eerste Jaarverslag is gepubliceerd, nieuwe hulpverzoeken en de evenementen komen er weer aan.
Het thema van de week was natuurlijk #allemannenhandinhand. Zelfs de doorgaans homofobe heteromannetjes deden mee. Een enkeling kon zich niet inhouden en ging alsnog los. Ondertussen was ik druk met de laatste loodjes van het jaarverslag van Untenu en kwam er weer een noodhulpverzoek binnen. Over noodzakelijke bureaucratie en voeten in de modder.
Na de ondertekening van de overeenkomst van Untenu met Bandanh Chaktomok in Phnom Penh, interviewde Vic Salas me voor Q Magazine, een Cambodjaans Engelstalig lhbt-blad. Uiteindelijk wilde men een artikel over hiv & lhbt's in Cambodja, dus een deel van dit artikel wordt daarin opgenomen. Untenu mocht het hele interview plaatsen. Klik op 'lees verder' ...
Euforie en ergernis wisselen elkaar soms af, daar moet je maar tegen kunnen als je in Cambodja werkt. Soms gaat het snel, en soms is het onvoorspelbaar. Saai is het in elk geval nooit. Inmiddels weer thuis na Taipei-Cambodja-Taipei-Japan-Taipei en weer aan de slag om hier geld bijeen te harken voor het werk dáár.
In Japan maak ik op grote afstand mee dat in Rotterdam een Turkse minister al scheldend de diplomatieke auto wordt uitgehaald omdat ze geen campagne mag voeren voor haar baas met dictatoriale neigingen. En dat allemaal omdat de ervaren premier het nodig vond een paar dagen voor de verkiezingen de zaak op de spits te drijven. En ondertussen weet ik voor het eerst in mijn leven niet zeker op wie ik voor me laat stemmen. Dat en over Japan in dit blog.
Van Cambodja naar Taipei en van Taipei naar Tokio. Dat is niet alleen een weeromslag – van 36 graden naar net boven het vriespunt – maar ok een cultuuromslag. “Tokio is crazy”, zei onze tijdelijke huisbazin. En ze had gelijk.
Rotterdam & Phnom Penh
voorzitter Stichting Untenu
was ooit politicus
LHBTI, hiv, Cambodja, politiek
