Daklozen een natuurverschijnsel?

Ik heb me altijd verbaasd over de toename van het aantal daklozen. Vandaag lees ik in het Brabants Dagblad dat het aantal daklozen in Den Bosch is opgelopen tot circa 500.

Ik heb me altijd afgevraagd waarom maar gedaan wordt alsof die toename een natuurverschijnsel is. Toen ik lid was van de gemeenteraad van ‘s-Hertogenbosch (in 1993), heb ik me met de SP-fractie zich erg druk gemaakt voor de opvang van de toen nog 120 dak- en thuislozen in de stad.

Iemand wordt natuurlijk niet vanzelf dakloos. En het is ook niet ‘zomaar’ dat het aantal mensen dat geen vaste woon- of verblijfplaats meer heeft, stijgt. In de jaren negentig werd er al stevig bezuinigd op sociale voorzieningen. Steeds vaker waren twee inkomens per huishouden nodig om het hoofd boven water te houden. Is er nog wel een fatsoenlijk sociaal vangnet voor als het mis dreigt te gaan?

Ik weet dat liberale partijen wijzen op de eigen verantwoordelijkheid, maar ik pleit toch voor bescherming van mensen door de overheid. Tegen zichzelf, dus geen ongebreidelde reclame voor snelle, maar dure leningen, vóór betaalbare woningen, etcetera. 

Jaarlijks wil de gemeente ‘s-Hertogenbosch een bijdrage van het rijk van 5 à 6 miljoen euro om de daklozenproblematiek aan te pakken. Het gaat dan voornamelijk om de negatieve gevolgen voor de stad.

Inzet is verbetering van leefomstandigheden van dak- en thuislozen waardoor daarmee gepaard gaande overlast en criminaliteit kan worden teruggedrongen. In de regio Den Bosch zijn circa 500 mensen dak- en thuisloos. Zij maken deel uit van een groep van 3.100 met ernstige psychische of verslavingsproblemen. Doelstelling is tenminste 60% van de daklozen aan huisvesting en dagbesteding te helpen en alle daklozen in een traject op te nemen.

Waarom hoor ik niemand pleiten om de oorzaken aan te pakken? Voorkomen is beter dan genezen. Wie meer wil weten over de opvang van dak- en thuislozen in Den Bosch, kan een kijkje nemen op de webstek van het Inloopschip, zie hier. Indertijd (toen het nog een echt schip was) heb ik er een jaar vrijwillig meegedraaid, meestal nachtdiensten. Nu is de opvang gevestigd in een pand in de Hinthamerstraat. Daar is een hele strijd voor geleverd.

De toenmalige wethouder was niet te vermurwen. Ik herinner me nog dat er niet genoeg opvang was en wij in de gemeenteraad keer op keer eisten dat voor de winter inviel voldoende (nood-)opvang voorhanden zou zijn. Als ik er nog aan denk… Stel je voor: er waren toen 120 geregistreerde ‘Bossche’ dak- en thuislozen en op het Inloopschip was plek voor zo’n 20 mensen. En die mochten er ook maar vier of vijf nachten per week verblijven.

's-HertogenboschdakloosdakloosheiddaklozenDen BoschInloopschipthuisloos