Vegetarische kip in Chinees Restaurant ‘De Oude Plek’ zorgt voor consternatie.
‘De Oude Plek‘ zit ver weg van het centrum, dus je moet het wéten, anders kom je er nooit. Gelukkig is er Happy Cow en weten daardoor vegetariërs de meest afgelegen restaurants te vinden. Voor veel buurtbewoners is dit de ‘buurtchinees’. Het publiek bestaat uit een mix van vleesmijdende toeristen, opvallend veel Hindoestaanse Rotterdammers en andere buurtbewoners.
Vegetarische kip
Sommige mensen hebben echter geen idee waar ze zijn beland.
Een oude dame loopt aan de rollator het vegetarische Chinees restaurant ‘De Oude Plek binnen’. Gevolgd door een stel van middelbare leeftijd. De oude dame spreekt ABN met Rotterdamse tongval, het haar vergezellende stel is onmiskenbaar Brabants. Geen idee te welker gelegenheid, maar oude dame trakteert en heeft op aanraden van haar buurvrouw de Brabanders naar dit etablissement meegenomen.
Ze zetten zich het tafeltje achter ons, ‘opdat zij (wij dus) geen last van ze hebben’. Aldus de Brabantse dame onderwijl oogcontact zoekend met mij. De serveerster geeft de menukaarten en dan is het spel op de wagen.
“Vegetarische kip? Ze hebben hier vegetarische kip! Dat kan toch niet”, zegt de Brabantse. Haar man beaamt dit, schuin achterover leunend naar mij: “Dat kan niet lekker zijn.”
De oude dame woont kennelijk in de buurt en wist heel goed waar ze de Tilburgers mee naar toe heeft genomen: “Het is hier allemaal vegetarisch.” De dame met de krullen kijkt mij weer aan en vraagt waar dan die vegetarische kip van is gemaakt. “Waarschijnlijk van soja”, antwoord ik haar. Een hele verhandeling volgt want ze blijkt al heel wat jaren vegetarisch te eten, maar sojaproducten en nepvlees heeft ze nooit willen eten. Noten en bonen voldeden. ‘Tempeh hebben ze hier ook” zeg ik nog, meteen bedenkend dat dit óók van de door haar verfoeide sojabonen gemaakt wordt.
“Ja, tempeh eet ik wel.”
De serveerster zet alvast een schaaltje cassavechips neer. Meteen: “Is die kroepoek ook vegetarisch?” De serveerster neemt het zekere voor het onzekere en zegt dat alles op de kaart vegetarisch is. De oude dame vraagt goeiig of haar gasten soms liever ergens anders een vorkje willen prikken maar dat aanbod wordt beleefd afgeslagen.
Alsof het zo moest zijn komt de buurvrouw van de oude dame binnen en loopt naar het tafeltje: “Ik neemt hier altijd de loempiaaas, die zijn hier zo lekker!” Terwijl de buurvrouw zich weer naar de afhaalbalie begeeft zegt de oude dame dat ze voor nummertje 23 gaat. Op aanraden van… de buurvrouw.
Men keuvelt wat heen en weer en plots hoor ik de oude dame praten over ‘die homo’. “Die viel nog best mee hoor.” Ze was naast hem terecht gekomen bij een feestje en was zo aan de praat geraakt en het bleek zowaar een aardige man te zijn.
Het eten wordt geserveerd en af en toe krijg ik een goedkeurende blik van de dame met de krullen. Tot de man plotseling zegt: “Lekker stukje vlees hoor…euh… als het vlees zou zijn”.
Zo zie je maar. Een homo of een stukje soja: bij nader inzien valt het reuze mee.
Foto: 24 maart 2018 – Veganerie, veganistisch restaurant in Bangkok
Reageren?