Taipei

Onderweg naar Phnom Penh was Taipei mijn overstapplaats dit keer. Een nieuwe stad, een nieuwe ervaring. En mijn naam + afkomst op een spiegel in een koffietent.

De weg kwijt

Zo’n eerste dag is altijd spannend. Na een lange reis, weinig slaap en in een onbekende stad aankomen vergt wat zoekwerk. En wakker blijven. Onderweg naar de busterminal (vette pech, de metro van de luchthaven is in maart pas operationeel) werd ik aangesproken door een heel charmant lachende jongeman die zijn taxidiensten aanbood voor 800 Taiwanese Dollar (NTD). Een officiële taxi kost NTD 1000 (ongeveer 3o Euro).

Het verstand zegevierde, en alhoewel ik later hoorde dat dit wel vertrouwd zou zijn geweest, besloot ik voor de zekerheid te gaan en de bus en de metro te nemen. De bus was nog niet zo moeilijk, maar eenmaal in het metrostation waar vier lijnen elkaar kruisen, was ik de weg kwijt. Dat kwam ook door de jetlag en het slaapgebrek. Gelukkig was daar een grappige en bovenal aardige mijnheer die me naar de kaartjesautomaat én naar het perron leidde.

Onderwijl bood hij aan na zijn werk mijn gids te zijn. Toen ik daar niet direct op in ging riep hij me nog zijn e-mailadres toe: imisstony@… (de rest om privacyredenen hier maar weggelaten).

Eenmaal buiten werd meteen een ander vooroordeel gelogenstraft. Taipei zou erg schoon zijn. Niet dat het er smerig is – in tegendeel. Maar bij de stadsplattegrond buiten hing een penetrante pislucht en toen ik Chengdu Road opzocht zag ik uit mijn linker ooghoek iemand achter het bord glippen voor een sanitaire stop. Recht voor mijn neus eigenlijk, slechts gescheiden door het bord.

Chengdu Road was eenvoudig te vinden, maar daar hield het wel op. Zijstraten hebben dezelfde naam met een toevoeging. En als je de straten telt kom je niet automatisch bij de juiste afslag uit. Een jonge gast die ik aansprak wees me met behulp van Google Maps de verkeerde richting uit, maar toen ik mijn twijfel uitte corrigeerde hij zich en bracht me zelfs naar de juiste straat. Je bent toch een beetje analfabeet in een stad met voornamelijk Chinese karakters.

Taipei: oud is een relatief begrip

Wat is de eerste associatie met Taipei? Eerlijk zeggen. De mijne was van een hypermoderne stad met veel hoogbouw. En natuurlijk, maar da’s de andere associatie: de boze buurman China (de volksrepubliek, of hier wel mainland China genoemd).

Welnu: die hypermoderne hoogbouw valt een beetje tegen. Er is één supertoren en die is meteen 400 meter hoog. En niet eens erg mooi naar mijn smaak. We zijn omhoog gegaan, in 48 seconden. Maar zoals zo vaak: vanaf de hoogste toren zie je het minst. Zeker als de andere gebouwen veel lager zijn.

Veel ziet er oud uit in Taipei, maar als je goed kijkt, is dat relatief. De grootste groei maakte Taipei door toen de Nationalisten in 1947/48 naar het eiland vluchten en er een eigen staat stichtten.

Heel apart om te zien dat bij de Sun Yat-sen Memorial veel Chinese (uit de communistische heilstaat dus) het monument van de Nationalist komen bezoeken.

Op mijn vraag of de mensen in Taiwan nu bang zijn na de rel rond de felicitatie aan Trump door de Taiwanese president: ‘Ach, China is altijd boos’, en hij haalde zijn schouders op. Zo zie je maar weer.

Nachtmarkt

Toen ik om 15.00 u lokale tijd mijn pil met wat eten moest innemen had ik de puf niet op zoek te gaan naar een restaurant. Ook al omdat de receptionist me vriendelijk enkele tips had gegeven. Met een menu dat ik maar moest nemen, want alles was in het Chinees. Het werd dus een zak chips bij 7eleven.

Ik had de eerste avond een afspraak gemaakt met iemand die me de stad wilde laten zien. Om te beginnen een vleugje van het gay-leven. Er bleken ongeveer 7 bars naast elkaar te zitten, allemaal half open met ene groot terras. En voor een doordeweekse avond redelijk wat publiek. Daarna bezochten we de nachtmarkt, waar altijd wel wat te snaaien valt, ook voor vegetariërs.

(tekst loopt door onder de foto’s)

Dag twee in Taipei

(Dat rijmt, want je zegt ’tajpee’). De volgende dag ben ik met dezelfde jongen op stap gegaan. Om te beginnen een ontbijt gezocht. De koffie was goed, maar een Luikse wafel met kaas is toch niet een beste combinatie. Wel zag ik dit in de zaak hangen, oordeel zelf (Brabanders en Belgen):

Apart om je naam (Zeeland) + je afkomst (Brabant) in Taipei terug te lezen op de spiegel van een koffiebar met Belgische wafels.

Om niet een enorme blogachterstand te krijgen houd ik het hier kort. Taipei is leuk, maar niet spectaculair. De meeste toeristen zijn regionaal, d.w.z. van China, Japan, Korea. Westerse toeristen zie je weinig. Qua architectuur vond ik het niet echt spannend, maar de mensen zijn vriendelijk en behulpzaam en het leukste van Azië, en dus ook hier, zijn de plekken waar de lokale bevolking komt. De markten dus.

Straks of morgen een blog over Untenu. Want hoe zeer het vooraf tegen kan zitten, zo snel kunnen de zaken ook een positieve draai krijgen merkte ik gisteravond toen ik een bericht kreeg van de coördinator van de BC. En die zag ik vergezeld van een bekende van me vanochtend bij het ontbijt.

Maar de uitkomst verklap ik in een volgend blog.

101 TowerChinaChineeslgbtSun Yat-senTaipeiTaiwan