schrijft over politiek, lhbti, hiv, Cambodja en meer
De grootste gay pride in Azië is Taipei Gay Pride. Onze vakantie was zó gepland dat we deze zouden meemaken. Op 27 oktober was het zover en waren we getuige van een giga opkomst en een politiek bewustzijn. Komende week zullen gelijktijdig met de verkiezingen van de Yuan (Tweede Kamer) diverse referenda worden gehouden voor én tegen het ‘homohuwelijk’.
Jan Straatman leerde ik kennen toen ik actief was van het Bossche COC. Als voorzitter zag ik hoe zijn buddywerk voor mensen met hiv/aids tot landelijke standaard verheven werd. En later maakte zijn betrokkenheid met het hospice in Thailand, waar mensen met aids tot aan de dood verzorgd werden – diepe indruk. Jan overleed vrijdag 5 oktober jongstleden op 87-jarige leeftijd.
Het was een week vol memorabele dagen: woensdag het Red Ribbon Concert, de dag erna was het International Day Against Homo & Transphobia (en dat ging ook in Cambodja niet ongemerkt voorbij) en vandaag is het Aids Memorial Day: we steken een kaarsje op voor de geliefden en vrienden die ons ontvielen aan de gevolgen van aids.
Op de terugweg naar Nederland zijn we in Pattaya beland. En in Pattaya sprak ik Cambodjaanse barjongens. Waren het toekomstige hulpvragers voor Untenu? Ik voel een plannetje opkomen.
Evenals een jaar geleden lieten de heren van Bandanh Chaktomok er geen gras over groeien en de eerste dag nadat ik mijn tijdelijk stek betrokken had waren Bunthorn en Madame Mom al in Phnom Penh en hadden we ons eerste overleg. Maar eerst: pech onderweg op mijn eerste werkdag.
Zaterdag togen Ton de Coster en ik namens Untenu naar de Doopsgezinde kerk in Middelburg voor de Roze Adventsviering. Men wilde graag voor Untenu collecteren, en daar ook een verhaal bij horen.
Artikel over hiv in de MSM & TG gemeenschap in Cambodja in de Pride-editie van ‘Q’, LGBTQ-magazine uit Cambodja (engels/khmer-talig).
Nu ik na een paar intensieve weken met als hoogtepunt Roze Zaterdag in Den Bosch weer langzaam boven Jan kom, is er weer ruimte voor een stukje. Buiten de tent van Untenu heb ik niets meegekregen van de dag, het was gewoon te druk.
Gisteravond toen ik nog wat lag te suffen ob bed van de jetlag, stuurde Bunthorn van de BC een berichtje vanuit de Blue Chilli. Hij was daar met dr. Vic. We hebben meteen een afspraak gemaakt voor de volgende morgen om over Untenu te praten. En met resultaat!
Half januari vertrek ik weer naar Azië – via Taipei naar Phnom Penh. Ondertussen leer ik steeds meer Cambodjanen kennen in Nederland en was er de eerste bijeenkomst van Chinese lhbti’s in Rotterdam. Af en toe voelt het alsof ik al daar ben.
Schrijft over LHBT/hiv/Cambodja/poes Lola en andere zaken.
