
Hiv-genezing is nog niet aan de orde, daarvoor is nog veel wetenschappelijk onderzoek nodig. Na rijp beraad heb ik besloten toch weer mee te werken aan zo’n onderzoek.
Schrijft over LHBT/hiv/Cambodja/poes Lola & andere zaken
Schrijft over LHBT/hiv/Cambodja/poes Lola & andere zaken
In het najaar van 2006 werd ik geselecteerd voor een onderzoek naar een – volgens de onderzoekers – veelbelovend hiv-vaccin: het Hiv-vaccinatieproject. Bij aanvang was ik was net met dit blog begonnen vanwege de nakende verkiezing tot Brabants Statenlid. Onlangs vroeg iemand ernaar, voor hem, én voor mezelf heb ik alles op een rij gezet.
Vanwege treinproblemen gisteren onverwacht naar Schiphol gereden, middagslaap gemist, afspraken omgegooid en ‘s avonds naar de orthopeed in het Sint Elisabethziekenhuis in Tilburg vanwege de necrose aan de heup. Nu is de koek op, vandaag geen statendag voor mij.
Lang niet geblogd, daar zit wat achter. Hitte, vermoeidheid, gedoe. Maar wat ik gister hoorde vraagt om wat meer leestekens dan twitter me biedt. Het vervolg van de heup-necrose-soap: heeft de vaccinatiestudie er mee te maken?
En weer is er nieuws van het onderzoeksfront: fase 3 van het onderzoek naar een preventief hiv-vaccin zou uit heben gewezen dat de kans op besmetting met 1/3 daalde. Ik ben een beetje sceptisch bij deze berichten. Juich nooit te vroeg, want ook onderzoekers hebben een belang: altijd geldhonger om het onderzoek voort te zetten.
Onderstaand artikel las ik op nrc.nl. Het lijkt verdomd veel op het Hiv-vaccinatieproject waar ik aan mee heb gedaan, alleen daar was geen placebo-groep. En het pakte slecht uit voor mij en in elk geval nog een paar anderen uit de groep van 20 deelnemers.
Als ik uit het raam kijk, zie ik het ziekenhuis. Dat doet me eraan denken… Ik kreeg afgelopen week de laatste uitslag, van de CD4-cellen die de weerstand meten.
Laatste reacties