schrijft over politiek, lhbti, hiv, Cambodja en meer
Vanmorgen werd ik wakker na een onrustige nacht – kan aan First they killed my father liggen – met berichten dat de laatste jongen die we (Untenu/Bandanh Chaktomok) noodhulp hadden verleend, alsnog is overleden. En dat op de laatste dag van Pchum Ben, de dagen in het Boeddhistische jaar waar de doden vereerd worden.
Rotterdam Pride staat weer voor de deur, en net als vorig jaar is Stichting untenu ook nu weer van de partij. Dit keer met als motto: Knippen voor Cambodja.
Ik noem hem hier Sovann, een kennis van me in Phnom Penh. Homo. In paniek want hij bleek recentelijk hiv-positief getest. De aanleiding voor de test bleek een andere dan hij aanvankelijk meldde. Er was eenmeisje in het spel.
Nu ik na een paar intensieve weken met als hoogtepunt Roze Zaterdag in Den Bosch weer langzaam boven Jan kom, is er weer ruimte voor een stukje. Buiten de tent van Untenu heb ik niets meegekregen van de dag, het was gewoon te druk.
Vanna Hem (in het Khmer: Hem Vanna), was gisteren in Amsterdam bij de eerste vertoning van ‘Iron Legs’, een film over een meisjesvoetbalteam dat voor een groot deel uit lesbische meiden bestaat.
Alle seinen staan op groen – of moet ik zeggen roze – voor een mooie Roze Zaterdag Den Bosch. Eigenlijk Oss én Den Bosch, want de twee regenboogsteden trekken steeds vaker samen op, maar wij van Untenu focussen ons op 24 juni, Den Bosch.
Op zondag 21 wordt wereldwijd stilgestaan bij de mensen die zijn overleden aan de gevolgen van aids. Ook in Rotterdam doen we dat op die dag. Untenu en Mara organiseren samen AIDS Candlelight Memorial Rotterdam. (meer…)
Nu de schrijversblokkade is geslecht, kan ik jullie bijpraten over wat er de komende tijd allemaal te doen is rond Untenu. Zo organiseren we op 21 mei AIDS Candlelight Memorial in Rotterdam en hebben we leuke plannen voor Roze Zaterdag (24 juni) in ‘s-Hertogenbosch. En passent zorgen we ervoor dat Cambodja onder de aandacht komt.
Het thema van de week was natuurlijk #allemannenhandinhand. Zelfs de doorgaans homofobe heteromannetjes deden mee. Een enkeling kon zich niet inhouden en ging alsnog los. Ondertussen was ik druk met de laatste loodjes van het jaarverslag van Untenu en kwam er weer een noodhulpverzoek binnen. Over noodzakelijke bureaucratie en voeten in de modder.
Euforie en ergernis wisselen elkaar soms af, daar moet je maar tegen kunnen als je in Cambodja werkt. Soms gaat het snel, en soms is het onvoorspelbaar. Saai is het in elk geval nooit. Inmiddels weer thuis na Taipei-Cambodja-Taipei-Japan-Taipei en weer aan de slag om hier geld bijeen te harken voor het werk dáár.
Rotterdam & Phnom Penh
voorzitter Stichting Untenu
was ooit politicus
LHBTI, hiv, Cambodja, politiek
