lhbtqia+ – hiv/aids – vegan – politiek – Rotterdam – Berlijn – Zuidoost-Azië
lhbtqia+ – hiv/aids – vegan – politiek – Rotterdam – Berlijn – Zuidoost-Azië
Het is Khmer Nieuwjaar en al weer bijna 9 jaar geleden dat ik voor het eerst naar Zuidoost Azië ging. Ik móest een keer mee naar Thailand volgens mijn man. Vooruit dan, maar dan óók naar Cambodja. Ik had altijd een fascinatie voor dat land gehad. En als we toch in de buurt zijn, waarom dan niet ook naar Vietnam? En zo geschiedde. De gevolgen zijn bekend.
Nu de schrijversblokkade is geslecht, kan ik jullie bijpraten over wat er de komende tijd allemaal te doen is rond Untenu. Zo organiseren we op 21 mei AIDS Candlelight Memorial in Rotterdam en hebben we leuke plannen voor Roze Zaterdag (24 juni) in ‘s-Hertogenbosch. En passent zorgen we ervoor dat Cambodja onder de aandacht komt.
Cambodja verandert zo razendsnel, het aantal nieuwe gebouwen na negen maanden afwezigheid is niet te tellen. Het verkeer raakt alleen maar meer verstopt met dikke wagens. Maar de kinderarbeid en de bedelaars zijn er nog steeds.
Het zal een jaar of vier geleden zijn dat we in Pattaya en Jomtien Songkran in volle hevigheid meemaakten. De aan elkaar gegroeide steden zijn al seksbestemmingen voor vele toeristen. En met Songkran gaan dan – net als met carnaval bij ons – hier en daar wat remmen los.
Er klonk gezang uit een luidspreker, bij het Himawari-hotel. In het steegje leek wat te doen, maar ik zag geen tempel. Het bleek smot.
Het geluid deze ochtend bij het ontbijt. De straat wordt versperd door een grote feesttent en doorlopend klinkt er muziek, cabaret en gebeden. Zo gaat dat bij een Boeddhistisch Khmer trouwfeest, net Nederland, maar dan anders.
Arm Cambodja. Dat ging vandaag door me heen op het tochtje naar Udong, de oude hoofdstad van het land. De route legt veel bloot van wat er mis is hier.
Ik grapte over een witte kerst in de tropen, maar de winter in Phnom Penh heeft echt toegeslagen. Gelukkig maar want de vuilnisophalers staken.
Na Soerabaja was Yogyakarta een stuk aangenamer. Minder groot en veel opener. Maar ook: veel toeristischer. Ik vermoed een verband met de Borobudur.
Inhaalblog over Ching Ming, de Boeddhistische feestdag waar de graven van de voorouders verzorgd worden. Oorspronkelijk Chinees, maar ook in Cambodja vieren mensen met Chinese voorouders het.
Rotterdammer. Actief voor Stichting AidsCare. Schrijft over LHBTQIA+, hiv & een groene, inclusieve samenleving. En over de poezen natuurlijk.
Laatste reacties