Mahmut over Wilders

Niet voor niets noem ik Mahmut bij zijn voornaam en Wilders bij zijn achternaam. De eerste is een zeer gewaardeerde collega uit onze SP-fractie en hoe ik over de tweede denk is hier genoegzaam bekend. Vandaag staat op de opiniepagina van het Brabants Dagblad een stuk van Mahmut Erciyas en Tineke Bennema, waarin uitstekend verwoord wordt hoe zwak Nederland reageert op het nieuwe racisme van Wilders.

Racisme in een nieuw jasje blijft racisme
Hoogste tijd om het haatzaaien van Geert Wilders te stoppen.

De Arabische tv-zender Al Jazeera vertoonde onlangs diverse nieuwsitems over Geert Wilders. Twee keer waren hij en zijn veelbesproken film pro­minent in de headlines. De bood­schap was vooral het gebrek aan daadkracht van de Nederlandse re­gering om ‘de radicale parlementa­riër Wilders’, zoals hij wordt ge­noemd, aan te pakken. En om de slapte te maskeren werd beschre­ven hoe Balkenende in plaats van een stevige aanpak van intoleran­tie en discriminatie toch vooral de moslimorganisaties opriep om zich gedeisd te houden. Er is geen speld tussen te krijgen. Nederland lijkt wel radeloos, redeloos en red­deloos. Noch de politiek, noch jus­titie hebben een strategie kunnen bedenken om de racistische en haatzaaiende boodschappen van Wilders te weerspreken, of liever: een halt toe te roepen.

Wilders speelt handig en vrijwel zonder weerwoord in op angstge­voelens onder niet-moslims door moslims collectief weg te zetten als potentiële opstandelingen en verhulde terroristen. Hij trekt op voorhand de loyaliteit van bestuur­ders met ook een Turkse of Marok­kaanse nationaliteit in twijfel. Hij pleit voor repressieve maatregelen specifiek gericht tegen moslims, zo­als een immigratiestop voor deze groep. Maar ook de vrijheid van godsdienst, een grondwettelijk recht, hoeft wat hem betreft niet te gelden voor expliciet deze groep mensen: Wilders eist een verbod op de koran. Kortom, de ex­treem- rechtse voorman dicht bur­gers die de koran niet willen afzwe­ren – in zijn terminologie ‘ ver­scheuren’ – negatief gedrag en ken­merken toe enkel en alleen op grond van het feit dat zij behoren tot een bepaalde geloofsgemeen­schap. Daarmee hanteert Wilders een subtiele, neo-conservatieve vorm van racisme die de valkuilen van zijn failliete voorgangers, zoals het koloniale racisme, kent en haat en tweedracht zaait door zich te richten op religie, en niet op etnici­teit of huidskleur.

Racisme in een nieuw jasje blijft echter racisme. De Europese Com­missie tegen racisme en intoleran­tie schroomt dan ook niet om het optreden van Wilders en zijn par­tij ook zo te kwalificeren. Het is de hoogste tijd dat we dit nieuwe ra­cisme herkennen, op waarde schat­ten en bestrijden. Wilders’ cam­pagne dreigt funeste gevolgen te hebben voor het samenleven van diverse etnische en religieuze groe­pen in onze maatschappij. Ook de relaties met de islamitische wereld staan op het spel. En dan hebben we het niet alleen over de staten in Azië (waaronder Indonesië) en Noord-Afrika, maar vooral over de honderden miljoenen mensen in die landen. Daarbij moeten we ook waken over de belangen van Nederlandse expats in die delen van de wereld.

Maar het is zo stil in de politiek, bij justitie en op straat. In de geves­tigde Nederlandse politiek is de term ‘racisme’ niet één keer geval­len: van links tot rechts domine­ren het stilzwijgen en de angst voor stemmenverlies. Sterker nog, door in te stemmen met een rap­pe afbraak van de rechten en ver­worvenheden van migranten is een bodem van legitimatie gelegd voor Wilders en zijn beweging van de haat. De partijen die be­kend staan om hun pleidooi voor ‘waarden en normen’ horen roer­loos aan hoe Wilders in het hart van de parlementaire democratie de ene beledigende en discrimine­rende uitspraak na de andere doet. Enkele jaren geleden wilde het CDA, nationaal kampioen waar­den en normen, een onderzoek naar de mogelijkheid om opruiing jegens homoseksuelen afkomstig uit extreem islamitische hoek te verbieden. Zonder meer terecht. Maar mag de blanke, blondgeverf­de Wilders wel ongestraft haat zaaien en opruien? Sinds wanneer is racisme een vorm van vrijheid van meningsuiting?

Wilders heeft het debat gemono- poliseerd met zijn pretentie de vleesgeworden vrijheid van me­ningsuiting te zijn geworden. Deze monopolie wordt hem gegund door een lamgeslagen politiek. Het is gebleken dat het veel makkelij­ker is om vrijheid te nemen dan die te geven. Dat zien we in de hui­dige politiek: vrijheid van menings­uiting is steeds rekkelijker gewor­den, we schoven steeds meer op, accepteerden beledigingen, discri­minatie en grofheden uit naam van die vrijheid. Nederland wordt door het begrip gegijzeld.

Het wordt tijd grenzen aan die vrij­heid van meningsuiting te stellen. Eigenlijk zijn die grenzen al vastge­legd in de wet, maar het is het jus­titiële apparaat dat nalaat die wet­telijke kaders te handhaven en te beschermen. In het verleden zijn extreem-rechtse leiders als Hans Janmaat en hun partijen veroor­deeld vanwege wetsovertredingen die in het niet vallen bij de gifza­den dieWilders uitstrooit over on­ze samenleving.

Waarom zwijgt het OM nu? Staat Wilders boven de wet omdat hij na elke stoere oneliner weer zo veel procent extra stemmers trekt? Advocaat Gerard Spong noemde het OM ‘lafbekken’ die bang zijn beschuldigd te worden van politie­ke vervolging. Zijn analyse is ons inziens niet ver verwijderd van de waarheid. Wilders kennende zal zijn nu al beruchte film ‘Fitna’ ge­noeg aanknopingspunten bevatten voor juridische actie, zoals zijn uit­spraken uit het verleden die ook kennen. We moeten afwachten.

Dat de vrijheid van meningsuiting niet absoluut is, blijkt uit andere westerse landen. In België is het Vlaams Blok van Filip Dewinter zonder pardon en op moedige wij­ze veroordeeld en uiteindelijk ver­boden vanwege racisme. Saillant detail: diezelfde Dewinter vindt datWilders te ver gaat met zijn op­roep tot een verbod op de koran! In Nederland zou een dergelijk op­treden van justitie door rechtse en conservatieve krachten met een vies gezicht ‘politiek correct ge­drag’ worden genoemd, maar in onze ogen schuilt in een dergelijke daadkracht juist de (bescherming van de) beschaving.

Maar bovenal is belangrijk dat die mensen die niets vanWilders, Ver­donk en andere rechtse populisten moeten hebben – en gelukkig vor­men zij de meerderheid in dit land – zich laten horen. Van onder­op macht en pressie opbouwen om de politiek te laten zien dat Wilders maar een klein segment van Nederland vertegenwoordigt. Racisme is geen mening, dat moe­ten we Den Haag inwrijven.

Tineke Bennema is journalist en voorma­lig correspondent in het Midden- Oosten.
Mahmut Erciyas is historicus (en lid van de SP-fractie in Provinciale Staten)

Eerder schreef Anja Meulenbelt (doet ze wel vaker) een interessant stuk over de positie van ‘links’ in dit debat. Ze doet verslag van een bijeenkomst waar naast Mahmut nog enkele bekenden aanwezig waren. Lees zelf. Meer over Mahmut op brabant.nl. Eerder heb ik hem gevraagd namens de SP het convenant met de hlbt-organisaties te ondertekenen. Ik vond het een goed signaal, en natuurlijk deed hij dat.

Anja MeulenbeltGeert WildershlbtLHBTMahmut ErciyasMarokkanenmoslimsracismeTineke BennemaTurkenvreemdelingenhaat