In Leipzig is de lucht zwanger van de weeïg riekende daslook. Alles beter dan de chemische geuren in ons verblijf. Een eerste indruk van de stad én de ontsnapping van Lola.
Geuren elimineren
We resideren een weekje in Plagwitz, een hippe wijk met fabrieken uit begin vorige eeuw. In een appartement in een voormalige wolwasserij met een prachtig balkon boven het riviertje de Weiße Elster. Vanwege alle stromen en zijstromen is het hier niet voor niets omgedoopt tot het Venezia Quartier. Met alle toeristische bootbewegingen van dien.
We kwamen aan op zaterdag namiddag en toen leek het idyllisch, zoals op de foto’s. Op zondag echter, kwam vanaf een uur of 10 een bonte stoet van al dan niet elektrisch aangedreven rondvaartbootjes die elk ca 20 mensen vervoerden op gang. Afgewisseld met roeiboten, kano’s, gondels en al wat nog meer met peddels wordt voortgedreven. Even verder stroom afwaarts zit de boosdoener, het verhuurbedrijf en de rondvaartboer.
De meeste mensen hebben geen idee hoe dat moet, roeien. Ik ook niet, maar ik waag me er dan ook niet aan. Soms gaat het vooruit, maar heel vaak gaat het heen en weer, diagonaal, en soms ligt het stil. En als het een bootje met pubers is, dan ben je al blij als er geen versterkte muziek is meegenomen, en dat het alleen bij gegil blijft. Ik snap nu waarom de eigenaar vaak niet thuis is en zijn appartement op Air B&B heeft gezet.
Geurkaarsen & -stokjes
Aan alles is te merken dat aan de inrichting geen vrouw of homo te pas is gekomen. De eigenaar heeft het appartement duidelijk als investering gekocht. Met een geurkaarsje doe je menigeen een groot plezier, voor mij als overgevoelig typje is één soms al te veel. Maar hier werd ik bij binnenkomst bedwelmd door een chemische potpourri van wel 10 geurkaarsen en evenzoveel flesjes met geurstokjes. Vreemd genoeg waren de meeste flesjes leeg, maar het benam me de adem en ik vreesde voor het leven van de katten.
Het eerste wat ik dan ook deed was de hele stinkzooi in een afsluitbare zak in de garderobekast verstoppen. Het duurde nog een dag eer de lucht was opgeklaard.
Verder vond ik maar liefst 6 flacons handzeep van evenzoveel verschillende merken, waarvan enkelen al leeg, maar die desalniettemin bleven staan. Hier was duidelijk sprake van ‘echte-mannen’-werk. Geen kledingkast in de slaapkamer en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar de locatie is prachtig, dat moet gezegd.
Lola ontsnapt
Het mooiste van het appartement is – mits er geen toeristen langsvaren – het enorme balkon dat een metertje of anderhalf boven het riviertje hangt. We gunnen de poezen hun buiten en dus ging manlief naar de bouwmarkt – die van Jappiejaja Jippiejippiejee – voor een net én een balkje om een ongeplande duik en ontsnappen onmogelijk te maken.
Dat was buiten slanke Lola gerekend die na een dag al een gaatje naar het balkon van de buurman had gevonden. Gelukkig was de buurman thuis, en hij vond het bezoek (van Lola) wel gezellig. Ze mocht wel blijven. Hij probeerde haar te vangen, maar dan moet je vroeger opstaan. Ik lokte haar en nam haar in mijn armen. Mooie buurman (Lola heeft duidelijk smaak) zat om een praatje verlegen, wat op zich geen straf was. Ware het niet dat madame helemaal niet gediend is van oppakken en vasthouden, dus ik hield haar zo goed en zo kwaad als ik kon in bedwang. Om verdere poezenstress te vermijden kapte ik het gesprek met enige tegenzin toch maar af.
Nog een ritje naar de bouwmarkt verder en het gat was gedicht. Ik overwoog een moment om Barrie over de schutting te gooien als goedkoop excuus om nog een keer bij de buurman aan te kunnen bellen. Maar je poezenkinderen gebruiken voor een beetje aandacht gaat te ver.
Leipzig dan…
Ik ben een beetje laat aan het schrijven geslagen, dus hier heel kort een eerste indruk, en later meer over de stad Leipzig, de cultuur en het eten.
Leipzig is qua grootte vergelijkbaar met Rotterdam. Het heeft veel historische gebouwen. Leipzig is een echte tram-stad. Er lopen aardig wat alternatieve mensen rond, wat dat betreft waan je je soms in een kleine variant van Berlijn. Maar het is het ook nét niet. En dat is niet erg, want deze stad vergelijken met Berlijn is niet eerlijk en de vergelijking gaat altijd mank.
Er is een kleine gay & queer scene, en ook een aardige kunstscene. In Leipzig staan opvallend veel oude fabriekscomplexen. Uit de tijd dat de fabrieken er van buiten mooi uitzagen en van binnen de arbeidsomstandigheden om te huilen waren. Maar nu worden ze meer en meer opgeknapt en verbouwd tot woningen, creatieve bedrijventerreinen en musea.
Zoals gezegd, later meer, ook over het (veganistische) eten. En ondertussen zijn er al wel de foto’s, klik hier.
DuitslandgeurenLeipzigOost-Duitslandparkparkenpoezen
Reageren?