Een selectie van nieuws dat soms verontrust, dan weer bevestigt maar ook een glimlach op mijn gezicht tovert: homo’s & nonnen.
Schiedam: intolerantie tegen homo’s ‘verontrustend’
Onderzoek van de gemeente Schiedam (met de SP in het college van Burgemeester en Wethouders) wijst uit dat het slecht gesteld is met de tolerantie van de schooljeugd ten aanzien van homo’s. De uitkomsten lijken erg veel op de Rotterdamse Jeugdmonitor van een aantal jaren geleden. Ik werkte toen nog als fractiemedewerker van de Rotterdamse SP. De tolerantie was het hoogst onder autochtone meisjes en nam in deze volgorde af: autochtone jongens, allochtone meisjes, allochtone jongens. Van de laatste scoren de jongens van Marokkaanse en Turkse afkomst het laagst. Lees hier het artikel in het Algemeen Dagblad van vandaag.
Den Bosch: SP vraagt om registratie anti-homogeweld
Onze fractiemedewerker en fractievoorzitter in de Bossche gemeenteraad Cecile Visscher, heeft eergisteren schriftelijke vragen gesteld aan het college van Burgemeester en Wethouders. Cecile pleit ervoor om in navolging van Amsterdam en Rotterdam ook in deze regio geweld tegen holebi’s specifiek te registreren om a) inzicht te krijgen in de schaal, en b) daar waar het geweld een discriminatoir karakter heeft een hogere straf te bewerkstelligen. Lees hier meer.
Zweedse nonnen
Wie is Maurice Spapens? Wel, hij is naast kunstenaar en modeontwerper ook gemeenteraadslid voor de SP in Breda. Mooie combinatie. Dit jaar kreeg hij per e-post een verzoek van de Zweedse nonnen om een habijt te ontwerpen. Het Brabants Dagblad publiceerde er gisteren een mooi stuk over. Spapens had het er zo naar zijn zin en de nonnen waren zo warm dat ze hem lieten weten dat hij welkom was als veertiende zuster.
Homo’s & nonnen
Dat brengt me weer bij de titel en de foto die boven dit stukje prijkt. De homo’s hebben we gehad, de nonnen ook. En zo moest ik weer denken aan het vreemde maar tegelijk prachtige fenomeen van de nonnen die ik in het Verenigd Koninkrijk en Duitsland tegenkwam bij gay prides. Het gaat om een de orde van de Sisters of Perpetual Indulgence.
Het is een lastig te omschrijven fenomeen. De orde (want dat is het inmiddels) is in de jaren zeventig in de Verenigde Staten ontstaan als liefdadigheidsinstelling voor en door homo’s. Door zich in habijten te manifesteren wisten ze alle aandacht op zich gericht en zo konden ze hun goede werken voor het voetlicht brengen. De nonnen zijn serieus én hilarisch tegelijk. Het is een mengeling van nichtenhumor, radicale flikkeractie en travestie. De nonnen worden steeds kleurrijker en lijken uiterlijk steeds minder op de bij ons bekende Rooms-Katholieke nonnen.
Met veel flair verschijnen ze op menig homofeest en gay pride of demonstratie. Wie mee wil doen wordt lid van een orde of convent en moet daar wel wat voor doen. In het begin van het aidstijdperk hebben de zusters zich toegelegd op fondsenwerving en voorlichting. Een kennis van me in Londen is er zo eentje. Je kon zijn zusters op de hoek van de straat vinden, kerstliedjes zingend en tegelijk geld ophalend voor het aidsfonds. Of ze liepen de homobars af met voorlichting over veilig vrijen. Op de achterkant stond dan een fijn recept voor een kerststol.
Nonnen onder elkaar
Een andere kennis vertelde me eens dat hij gezien had dat bij een religieus congres waar de sisters demonstreerden, een ‘echte’ non in een serieus gesprek verwikkeld was met een ‘homonon’. Zo rondsnuffelend op het internet naar webpagina’s betrapte ik mezelf er weer op dat ik met een brede glimlach alles zat te lezen. Denk ervan wat je wilt, ik vind ze fantastisch.
Op thesisters.org vind je verwijzingen naar orden over de hele wereld. Kijk voor hun geschiedenis onder ‘sistory’. Hier vind je wikipedia-informatie in het Engels.
Reageren?