Een blog is eigenlijk een logboek – maar dan op het wereldwijde web. Nu was ik zo druk de afgelopen week dat ik nauwelijks puf had om óók nog te bloggen. Hierbij deel één van het weekoverzicht: geldwolven en gemeenteraadsleden. (bijgewerkt 12 juni 2022)
12 juni: artist impression boven water
Bij de gemeenteraadscommissie bleven de nodige vragen: wat is omwonenden voorgespiegeld waardoor ze instemden zonder bezwaar aan te tekenen tegen demovorming van kantoor naar appartementencomplex mét extra lagen?
De gemeente kan zeggen: wij spelen geen rol, want de grond is niet van ons. Maar de gemeente had naast een welwillend oor voor de beleggers en investeerders óók een welwillend oor kunnen hebben voor omwonenden. Er was een ambtenaar aanwezig die het allemaal prachtig vond.
Maar praatjes vullen geen gaatjes. En een artist impression wordt zelden werkelijkheid. Zie wat ons is beloofd. En zie de foto bovenaan wat het is geworden. En het wordt nog erger als het aan de nieuwe belegger én aan de wethouder ligt.
De commissie wilde eerst de vragen beantwoord zien, alvorens te kunnen adviseren vor of tegen het voorstel te stemmen. Dát was de winst van 8 juni (zie hieronder): het wordt een stevig bespreekstuk en de uitkomst ligt nog niet vast. We gaan de diverse fracties nogmaals benaderen.
8 juni: commissie fysiek
Hier kan je de hele commissievergadering terugkijken, inclusief de insprekers:
Mijn inspreektekst:
Gemeente & geldwolven
Toen enkele jaren geleden de buurt werd uitgenodigd om de plannen met het half leegstaande kantoorcomplex – type brutalisme – Nieuw Hoboken kregen we ene gelikte presentatie in de onverwarmde betonnen kolos. Er is woningnood, dus verdichting is prima.
Het nog geasfalteerde parkeerdek zou een groene binnenplaats worden en er zouden extra lagen komen. Koopwoningen moesten het worden. De buurt stemde in. Het project bleek een beleggingsobject en halverwege de bouw werd het doorverkocht. Zoiets gebeurt niet met verlies. Het betekent wel dat de de nieuwe eigenaar de investering eruit wil hebben.
De koopwoningen werden dure huurwoninkjes (€1.000,- voor 57 m²) waar mensen slechts tijdelijk en dus zonder buurtbinding wonen. De beloofde binnentuin werd een huizenblok van 12 woningen. Wij waren not amused.
En dus spraken buurtbewoners in en toen gebeurde er iets unieks: het College van Burgemeester en Wethouders (B&W) trok het voorstel terug. E-mailverkeer dat niet voor onze ogen bestemd leek toonde dat een ambtenaar erg actief met de belegger meedacht. Doodse stilte volgde. Totdat de belegger enkele weken gelden een foldertje in de bus deed met de mededeling dat het bestemmingsplan zou worden aangepast aan zijn wensen en de bouw – zij het lichtelijk aangepast – gewoon door kon gaan. We mochten nog wel 5 minuten inspreken bij de gemeenteraadscommissie.
Gemeenteraadsleden op bezoek
Deze week volgde een hoorzitting door de wijkraad die druk bezocht werd, ook omdat we de buurt inmiddels hadden wakkergeschud. En vrijdag kregen we 4 gemeenteraadsleden en 2 fractiemedewerkers over de vloer. Veel kans hebben we niet, we vechten tegen een belegger, tegen woningnood en tegen een ambtelijk apparaat dat meer oog heeft voor de geldwolven dan voor omwonenden. Maar we geven ons niet zo snel gewonnen.
Als de gemeenteraad speciaal voor een investeringsmaatschappij het bestemmingsplan zo aanpast zodat deze toch zijn winst kan pakken (en wij het verlies: meer steen, minder groen), dan kan je wel bedenken welk signaal men uitzendt naar de collega-geldwolven. De gemeente denkt met u mee. Of het betaalbare woningen zijn, of te veel, of te slechte, Het maakt niet uit. We kunnen weer wat extra woningen afvinken.
Onze buurt heeft de groene binnenterreinen meer dan nodig. Aan twee kanten zorgen drukke verkeersaders ervoor dat de luchtkwaliteit niet aan de Europese normen voldoet.
Wordt vervolgd.
Reageren?