Schrijft over LHBT/hiv/Cambodja/poes Lola & andere zaken
Het is Khmer Nieuwjaar en al weer bijna 9 jaar geleden dat ik voor het eerst naar Zuidoost Azië ging. Ik móest een keer mee naar Thailand volgens mijn man. Vooruit dan, maar dan óók naar Cambodja. Ik had altijd een fascinatie voor dat land gehad. En als we toch in de buurt zijn, waarom dan niet ook naar Vietnam? En zo geschiedde. De gevolgen zijn bekend.
Terwijl de zon schijnt, de tulpen bloeien en Lola weer wandelde in Het Park, overpeins ik hoe het verder gaat in Cambodja. Het reisadvies is aangescherpt, Untenu’s projecten lopen – wat zeg ik – hollen vooruit. Zie daar mijn zorgen.
Terwijl er over de grens werk aan de winkel was, gebeurde me vrijdag wat me al een tijdje niet was overkomen: over mijn eigen grens gegaan. Gevolg: twee dagen meer slapen dan wakker. Inmiddels rustig aan weer begonnen met noodzakelijk werk voor de stichting, en de rubriek ‘ondertussen in Cambodja’.
Ik ben van huis uit optimistisch van aard, althans, zo probeer ik in het leven te staan. Ik volg voor mezelf, voor de stichting, en ook een beetje voor de geïnteresseerde lezer het nieuws uit Cambodja. En hoewel er af en toe ook mooi nieuws te melden valt, wordt het me soms zwaar te moede. Een greep uit het nieuws van de afgelopen week: de dictator zwengelt de discussie over de doodstraf aan; China’s chequeboekdiplomatie. Ecologische ramp voltrekt zich.En twee weken geleden bleek Cambodja de op één na laatste plaats te staan in de Rule of Law Index. Dit en meer ->
Het zogenaamde homohuwelijk in Cambodja was in 2018 weer onderwerp van debat. Dat bleek niet voor het eerst. Ook het koningshuis liet zich er meermalen over uit.
Deze week ben ik begonnen aan het Jaarverslag 2018 van Stichting Untenu, niet de leukste klus, maar het contrast is groot met de eerste twee maanden van 2019. Dat maakt het wel weer interessant. Een korte update.
Dr. Vic (waarover in een later blog meer) plaatste een foto van een uithangbord op Facebook: ‘vegetarisch restaurant, honden welkom’. Hier was iets anders aan de hand, iets met hondenvlees.
De Facebookvrienden lazen het al: ik ga eerder terug naar huis. Lie haai Cambodja dus (tot ziens). Ik moet terug, voor het eerst voelt het niet fijn om hier te zijn en dat heeft niets met Cambodja te maken. Verder: Corruptie-index 2018 bekend; karkas wordt Gold Tower; Oude versus nieuwe elite.
Nu denkt u dat er (‘Onrust in Cambodja’) weer wat aan de hand is hier – en dat is feitelijk ook – maar ik doel op mijn innerlijke onrust. Met een niet-ideale thuissituatie waar ik ook niet direct veel aan kan veranderen, is het verblijf hier echt anders dan anders. Nu ook een belangrijk evenement niet doorgaat zou ik moeten genieten. Lastig.
Schurende beelden die me bijblijven: een zieke transgender die haar haar heeft gekortwiekt, arbeidsters die als vee naar huis worden getransporteerd. En dan was er nog het nieuws van thuis.
Schrijft over LHBT/hiv/Cambodja/poes Lola en andere zaken.
