schrijft over politiek, lhbti, hiv, Cambodja en meer
Vanmorgen werd ik wakker na een onrustige nacht – kan aan First they killed my father liggen – met berichten dat de laatste jongen die we (Untenu/Bandanh Chaktomok) noodhulp hadden verleend, alsnog is overleden. En dat op de laatste dag van Pchum Ben, de dagen in het Boeddhistische jaar waar de doden vereerd worden.
Ik noem hem hier Sovann, een kennis van me in Phnom Penh. Homo. In paniek want hij bleek recentelijk hiv-positief getest. De aanleiding voor de test bleek een andere dan hij aanvankelijk meldde. Er was eenmeisje in het spel.
Vanna Hem (in het Khmer: Hem Vanna), was gisteren in Amsterdam bij de eerste vertoning van ‘Iron Legs’, een film over een meisjesvoetbalteam dat voor een groot deel uit lesbische meiden bestaat.
Nu de schrijversblokkade is geslecht, kan ik jullie bijpraten over wat er de komende tijd allemaal te doen is rond Untenu. Zo organiseren we op 21 mei AIDS Candlelight Memorial in Rotterdam en hebben we leuke plannen voor Roze Zaterdag (24 juni) in ‘s-Hertogenbosch. En passent zorgen we ervoor dat Cambodja onder de aandacht komt.
Cambodja verandert zo razendsnel, het aantal nieuwe gebouwen na 9 maanden afwezigheid is niet te tellen. Het verkeer raakt alleen maar meer verstopt met dikke wagens. Maar kinderarbeid en de bedelaars zijn er nog steeds.
Stel je bent al 13 jaar min of meer openlijk homo. Een nicht als een kathedraal. Vooruit, als een pagode, want dit is Cambodja. En op een dag zeg je: “Ik denk dat ik met mijn nicht ga trouwen”.
Terwijl men hier de eerste voorbereidingen voor Chinees Nieuwjaar treft, bereid ik me voor op de komst van een vriend uit Amsterdam die voor het eerst Cambodja bezoekt.
Gisteravond toen ik nog wat lag te suffen ob bed van de jetlag, stuurde Bunthorn van de BC een berichtje vanuit de Blue Chilli. Hij was daar met dr. Vic. We hebben meteen een afspraak gemaakt voor de volgende morgen om over Untenu te praten. En met resultaat!
Maandag vlieg ik voor de winter uit naar warmer oorden. Via Taipei reis ik dit keer naar Cambodja. Mijn doelen dit keer: banden aanhalen met partnerorganisaties van Untenu, verslag leggen van hulpverzoeken en mijn Khmer ophalen.
Half januari vertrek ik weer naar Azië – via Taipei naar Phnom Penh. Ondertussen leer ik steeds meer Cambodjanen kennen in Nederland en was er de eerste bijeenkomst van Chinese lhbti’s in Rotterdam. Af en toe voelt het alsof ik al daar ben.
Rotterdam & Phnom Penh
voorzitter Stichting Untenu
was ooit politicus
LHBTI, hiv, Cambodja, politiek
