schrijft over politiek, lhbti, hiv, Cambodja en meer
Vandaag gingen de stembussen open in Cambodja en dat betekende dat het land weer 2 dagen op zijn gat lag: iedereen stemt daar waar hij/zij geregistreerd staat en dus vindt er een ware volksverhuizing plaats. Áls men al ging stemmen. #ElectionsKh is de hashtag vandaag.
De parlementsverkiezingen in Cambodja staan nu echt voor de deur. Al Jazeera wist een hoge functionaris voor de camera te krijgen. De man kreeg ter plekke last van geheugenverlies. Ik deel de video hier kort met een kleine observatie.
Het woord nep-parlement valt wel eens in de Tweede Kamer, maar Cambodja heeft écht een nep-parlement. Over de escalerende situatie in Cambodja vlak voor de verkiezingen en het effect op lhbt-organisaties en wat het voor onze stichting (Untenu) betekent.
Op de terugweg naar Nederland zijn we in Pattaya beland. En in Pattaya sprak ik Cambodjaanse barjongens. Waren het toekomstige hulpvragers voor Untenu? Ik voel een plannetje opkomen.
Ik wilde wat schrijven over het Chinese Jaar van de hond dat nakende is. Een evenement dat elk jaar zichtbaarder wordt met het groeiend aantal Chinezen in dit land. Maar ook zonder de Chinezen blijven er genoeg Cambodjanen over die Chinese voorouders hebben. Maar eigenlijk ik wil het over iets anders hebben.
Zichtbaar zijn over hiv in Cambodja leidt soms tot misverstanden. Persoonlijk heb ik niets tegen hetero’s ;-), maar het is natuurlijk niet mijn specialisme. Toen mij een vraag bereikte over iemand die in paniek verkeerde had ik al mijn oordeel klaar.
Voor Stadsomroep Schiedam & Omroep Vlaardingen werd ik in december al geïnterviewd over het werk dat Stichting Untenu in Cambodja doet voor LHBTI’s met hiv die in armoede leven.
Nee, niet ik. De moeder van een bekende van me. Ik was er al eens op de hiv-afdeling, maar toen liep ik lángs de zalen. Nu zat ik op bed en kon alles eens goed in me opnemen. Wat een bende in dat ziekenhuis. Cambodja, 2018.
Een beetje van de landstaal begrijpen maakt een verblijf in verre oorden bijzonder. Je komt nét iets dichter bij de mensen. Maar het Khmer kent nog zoveel geheimen voor me. En ook de Cambodjanen zelf laten graag horen een mondje over de grens te spreken. Dat zorgt dan voor een gesprek in twee talen.
Het blijft lastig als er wat in de familie gebeurt en je bent ver weg van huis. In het verleden ben ik al eens overhaast teruggekeerd. Tegenwoordig slaap ik er een nachtje over. En zoals mijn zus zei: “Wij [twee] kunnen elkaar ook steun bieden als we ver weg zijn van elkaar”.
Rotterdam & Phnom Penh
Voorzitter Stichting Untenu
Schrijft over:
LHBTI, hiv, Cambodja, politiek
