schrijft over politiek, lhbti, hiv, Cambodja en meer
Soms zit het mee en soms zit het tegen. Dat bleek deze week weer eens toen we niet voldoende vrijwilligers vonden om de stand te bemensen tijdens Roze Zaterdag. Een leermoment, want we duperen niet alleen onszelf, maar ook de organisatie. Dit weekeinde startten we ook met een inzamelingsactie om een coördinator voor Untenu aan te stellen in Cambodja. En die loopt heel goed.
Het was een week vol memorabele dagen: woensdag het Red Ribbon Concert, de dag erna was het International Day Against Homo & Transphobia (en dat ging ook in Cambodja niet ongemerkt voorbij) en vandaag is het Aids Memorial Day: we steken een kaarsje op voor de geliefden en vrienden die ons ontvielen aan de gevolgen van aids.
Op de terugweg naar Nederland zijn we in Pattaya beland. En in Pattaya sprak ik Cambodjaanse barjongens. Waren het toekomstige hulpvragers voor Untenu? Ik voel een plannetje opkomen.
Nu ik na een paar intensieve weken met als hoogtepunt Roze Zaterdag in Den Bosch weer langzaam boven Jan kom, is er weer ruimte voor een stukje. Buiten de tent van Untenu heb ik niets meegekregen van de dag, het was gewoon te druk.
Alle seinen staan op groen – of moet ik zeggen roze – voor een mooie Roze Zaterdag Den Bosch. Eigenlijk Oss én Den Bosch, want de twee regenboogsteden trekken steeds vaker samen op, maar wij van Untenu focussen ons op 24 juni, Den Bosch.
Ik had gedonder met Facebook. Het account van onze alter-ego’s Meander & Bijoux was plotseling ontoegankelijk. Na wat nutteloos heen-en-weer-gemail met Facebook was het account plotseling uit de lucht. Mooie gelegenheid om een eigen pagina aan te maken. En Ton de Coster – alias Zarah Meander – schreef een mooie biografie. En die wil ik u niet onthouden, temeer daar hij nogal verstopt zit op de Facebook-pagina.
Het thema van de week was natuurlijk #allemannenhandinhand. Zelfs de doorgaans homofobe heteromannetjes deden mee. Een enkeling kon zich niet inhouden en ging alsnog los. Ondertussen was ik druk met de laatste loodjes van het jaarverslag van Untenu en kwam er weer een noodhulpverzoek binnen. Over noodzakelijke bureaucratie en voeten in de modder.
Stel je bent al 13 jaar min of meer openlijk homo. Een nicht als een kathedraal. Vooruit, als een pagode, want dit is Cambodja. En op een dag zeg je: “Ik denk dat ik met mijn nicht ga trouwen”.
Gisteravond toen ik nog wat lag te suffen ob bed van de jetlag, stuurde Bunthorn van de BC een berichtje vanuit de Blue Chilli. Hij was daar met dr. Vic. We hebben meteen een afspraak gemaakt voor de volgende morgen om over Untenu te praten. En met resultaat!
Twee dagen aan de slag tijdens Rotterdam Pride om Stichting Untenu op de kaart te krijgen en geld in te zamelen. De balans maken we later op maar het was niet voor niets in ieder geval.
Rotterdam & Phnom Penh
Voorzitter Stichting Untenu
Schrijft over:
LHBTI, hiv, Cambodja, politiek
