Berlijn blijft een warm bad: veel aanbod aan vegetarisch eten, leuke buurten, een tegendraadsheid waar ik wel van houd.
Een overzicht van alle blogs over Berlijn vind je hier.
Door de familieomstandigheden zat Phnom Penh er dit jaar niet meer in, maar een weekje Berlijn kon net tussen alles ingepland worden. Helaas betekent op het laatste moment boeken wel dat er niets meer vrij was in de voorkeursbuurten. Hotels die de ene dag nog kamers in de aanbieding hadden zaten een dag later vol. We kwamen terecht in een tot hotel verbouwd verzorgingstehuis voor ouderen. Althans voor de helft, de andere helft functioneerde nog als zodanig. En niet alle doorgangen waren afdoende gebarricadeerd. Zo gebeurde het dat we tot twee keer toe een dementerende oude man in pyjama op de gang tegenkwamen die ons om sigaretten vroeg. Ik weet het, het is een luxeprobleem.
Ook dat onze kamer aan een Kindergarten lag waar we elke ochtend gewekt werden door krijsende peuters, die vervolgens de hele dag door bleven gillen. En dat het management het had behaagd een contactlenzenbeurs te faciliteren in de lobby, dat was ook bij de veel te hoge prijs inbegrepen. Waardoor we ons twee dagen langs allerlei opticiens moesten wurmen die óf een broodje stonden te eten óf belangstellend naar de meest recente oogmeetapparaten stonden te turen. En vraag niet hoe het kan in Berlijn, maar in de ontbijtzaal waren we steevast het enige homokoppel tussen overwegend – hoe kan het ook anders – bejaarde hetero-echtparen. Kortom, mocht u ooit in kamernood zitten in Berlijn, ik kan Victor’s Residenz-Hotel (lokatie Am Friendrichshain) van harte afraden. Nogmaals, er zijn mensen die een moord zouden doen voor een slaapplek, dus nu houd ik erover op.
Berlijnse Muur
Gelukkig begint het leuke Berlijn al een paar honderd meter buiten het hotel. En aangezien we nog lang niet alles van deze stad hebben gezien, hebben we elke dag één activiteit gepland. Een welkome afwisseling voor mijn tobberige benen was de fietstocht langs de Muur met Berlin on Bike.. Of wat er nog van over was. Grappig was dat van verre te zien was welke groepen fietsers uit Nederland kwamen en welke niet. Nederlanders fietsen óók in de grote stad zonder helm op.
Het was leuk om op onverwachte plekken te komen waarbij in je eigen taal interessante feiten werden verteld op plekken waar je anders niet zo snel komt. Ik ging er althans van uit dat het feiten waren, want er fietste iemand mee die regelmatig bij een historisch feit de discussie opende met de woorden “daar ben ik het niet helemaal mee eens”. Hiermee de fietstocht onnodig ophoudende. Deze figuur bestond het ook nog om tegen twee bejaarde Vlaamse ploeggenoten te zeggen (grapje!) dat we dankzij hun trage gang steeds noesten wachten. Je moet het lef maar hebben.
Maar verder prima tochtje.
Vegan in Berlijn
Maar in onze buurt wist Happy Cow Bahn Xeo Saigon aan te bevelen. En terecht. Als je van imitatievlees houdt (zie hier een verhaal over hoe Banh Xeo Saigon het nepvlees maakt) zit je hier goed. En ook de tofuliefhebber komt ruimschoots aan zijn trekken, net als de carnivoor overigens.
Verder hebben heel veel restaurants en eetcafés vegetarische en zelfs veganistische gerechten op de kaart. Maar er zijn zoveel alternatieve, hipster, en/of vegetarische eettentjes, dat je een jaar lang elke dag ergens anders terecht kunt. Tot en met snackbars aan toe. Al zijn die wel blijven steken in de seitan- of tofuworst. Dat kunnen ‘wij’ beter (Vegetarische Slager bijvoorbeeld).
Ik noem één ander restaurant: Suriya Kanthi, nog steeds goed en betaalbaar.
Bundestag
Nog een tip: bezoek gratis de Bundestag. Je kunt alleen de koepel bekijken (zelfs beklimmen), een plenaire zitting van het parlement bijwonen, een rondleiding krijgen of een combinatie. Vanaf het dak heb je een mooi uitzicht over Berlijn. Aanmelden is niet verplicht, maar je omzeilt zo de vaak lange rijen. Aanmelden kan hier op de webstek van de Bundestag.En dat alles met Duitse Gründlichkeit georganiseerd.
Verder hebben we nog het Sowjetisches Ehrenmal Kriegsgräberstätte bezocht. Een tamelijk pompeus monument voor de Sovietstrijders die Duitsland mede hebben bevrijd van het fascisme, zie de foto’s onder dit blog. Aan cultuur zijn we niet echt toegekomen. Het KW Institute or Contemporary Art had een tentoonstelling met voornamelijk videokunst. Eén van de installaties was in Rotterdam opgenomen. Verder heb ik weinig met (en ook weinig geduld) voor videokunst, dus dat was jammer. Volgende keer beter.
Berlijn @ Flickr
