Vanmiddag begint om 14.00 uur ‘bij mij om de hoek’ in de Verkadefabriek een debat over de toekomst van de krant. Het belooft een interessante middag te worden.
Voor de politiek is een kritische volger als de krant (en liefst ook regionale omroep) van belang. Mensen moeten weten wat wij als politici uitspoken én mits een krant ook aan onderzoeksjournalistiek doet, komt er nog eens iets interessants bovendrijven. Iets wat de politiek nog niet zelf had ontdekt. Wij mogen ons in Brabant gelukkig prijzen met het Brabants Dagblad. Nóg heeft die krant een verslaggever in dienst die het vak van onderzoeksjournalist verstaat en daar zelfs prijzen mee verdient: Ron Lodewijks.
Dit weekeinde legde hij nog eens mooi uit hoe het nu zo gekomen is dat de Brabantse Milieufederatie nu handelt zoals ze doet:
Ook de gematigde Brabantse Milieufederatie wordt nu en dan geconfronteerd met bestuurlijke spierballentaal. VVD- gedeputeerde Jellema wilde in 1988 de provinciesubsidie stopzetten toen de BMF zich terugtrok uit de ruilverkavelingscommissie Goirle, uit protest tegen de teloorgang van natuur en landschap. Het bleek een losse flodder.
Dreigender was de taal die CDA- provinciebestuurder Rüpp in 2006 sprak. Hij zou de milieufederatie korten op haar uitkering als zij niet stopt met procederen tegen de plannen voor reconstructie van het Brabantse buitengebied waarmee de BMF zelf had ingestemd. Dit machtsvertoon markeert één van de pijnlijkste misgrepen van de Brabantse milieubeweging, die al polderend medeverantwoordelijk is geworden voor de maatschappelijk ongewenste schaalsprong van de intensieve veehouderij naar de megastallen. Dat de BMF als overkoepelende milieu-organisatie probeert de schade via de rechter te repareren, wordt in boeren- en bestuurlijke kring vanzelfsprekend niet gepikt. De stellingname van Rüpp heeft doel getroffen.
De waakhond van het Brabantse erf kruipt slechts af en toe uit zijn schulp. Zoals deze week, uit frustratie dat de BMF in het provinciehuis niet veel meer gedaan krijgt . In plaats van de subsidiehand te blijven ophouden, kan de BMF beter op zoek gaan naar private financiers teneinde de bureaucratie van zich af te schudden, de actiekas te vullen en weer eens ten strijde te trekken tegen de verloedering van Brabants buiten.
En zo is het maar net. Overigens is het opvallend dat we de BMF de laatste weken weer wat vaker kritisch horen. Zo zie je maar, politiek, journalistiek, we houden elkaar en andere organisaties scherp.
