Links moet leren van gemaakte fouten, aldus Lodewijk Asscher en Ahmed Marcouch, en durven eisen te stellen en regels uit te spreken.
Vandaag een kritisch stuk met vijf stelingen van beide Amsterdamse PvdA-kopstukken in de Volkskrant over de manier waarop ‘links’ met problemen rond de multiculturele samenleving om zou kunnen gaan. Ik denk dat met links vooral de PvdA wordt bedoeld, maar desalniettemin een moedige poging om van klassieke linkse dogma’s af te komen.
Hieronder stelling 2 van Lodewijk Asscher en Ahmed Marchouch:
2: Autochtone angst heeft hetzelfde recht op erkenning als allochtoon verdriet.
Angst afserveren als onderbuikgevoel is miskenning van oprechte zorg. Paul Scheffer schrijft: ‘de zorgen van de ‘meerderheidscultuur’ komen niet alleen maar voort uit ongefundeerde angst voor het onbekende, maar geven uiting aan gerechtvaardigde vragen over de effecten van immigratie, over de veiligheid, over de toekomst van de verzorgingsstaat, over de kwaliteit van het stedelijk leven, en over de toekomst van de democratie.’ Mensen die hun buurt razendsnel zien veranderen en zichzelf een vreemde voelen, vrouwen en homo’s die hun emancipatiestrijd deels teloor zien gaan – zij hebben het volste recht zich ongemakkelijk te voelen. De politiek heeft hen te lang genegeerd.En ook de PvdA heeft te lang ontkend dat integratie ook recht moet doen aan wie er al was. Angsten uitvergroten werkt integratie tegen. Het is links om sociale oplossingen te formuleren in plaats van de problemen te ontkennen.
Hier is het hele artikel te lezen ‘Links moet niet langer passief zijn’. Het is een thema wat ook leden van het roze netwerk binnen de SP bezig houdt. Welk links antwoord formuleren we op de zogenaamd stoere rechtse praat en gemakkelijke oplossingen van Geert Wilders en Rita Verdonk. Ik moet zeggen dat ik veel respect heb voor de manier waarop mensen als Aboutaleb en Marchouch bezig zijn.
